1
Yorum
23
Beğeni
5,0
Puan
856
Okunma
bir ağacın gölgesini kucaklayanlar
ağır uykuda yüzüme değen ne varsa
gül kokusuyla gezer
vaktin sesinde
nefes alırken ölüm
pencerelerin aydınlık bakmasıyla oturur
gözlerimin sürmesine mavi bir menekşe
uzun uzun dalıyorum suyun tırmıklı bedenine
vakit selam gibi durduğunda
sırtımda lambalar
sevişgen turuncuyla akıyor
Ölüm diyorum
türküsünde varolmanın elası rengiyle ezgilerken şehrin duvağını
omuz omuza açar umut şemşiyesini
balkonlara asılan gözlerin çiçek musluğunca su içerim
aşkla dokunur her şeyin başlangıcı
büyük büyük düşünürüm
gökyüzünde alfabem
...
5.0
100% (8)
Cevap Yaz