Işığın doğurduğu zamandan geliyoruz
Seçkin bir sütün ağzıyla yıkanırken ilk şeklimiz

Ve şehrimiz
Her seferinde kuytu bir secdeyle çırpınıyor
Aziz esirlikse kanatlarıyla çırpınmakla olur
Kadim iklimlerin ilk çağrılarından beri
Beni senden sorsunlar yarim

Uzaktan yalnızlık soluyor maviliğin
Gökten aldığını bile bile sazların arasında
Bir güneşin gülüşü kadar taze

Az ötede gebe bir kızılın biriktirdikleri
Yığılmış akşamın sonunda susuzluğumuz
İnsan seni içince
Suya bezediklerini harbin bittiği yer olarak hatırlar

Yavaş yavaş çekiliyoruz
Önce kuğuların kanatlarındaki aşkı alalım yanımıza
Ve bir çiçeğin koynuna bıraktığımız arının sesi
Öpüşüyor sarmaşıkların arasındaki ilkbahar tortularıyla

Senin
Ve zeytin gibi Meryem bir bakışın
Masum bir su kenarında
Asrın ilk çeşmesi senden akıp giderken

Andım seni
Gerisi karanlık küçük odalarda...