ANAM

Özlemin çığ misali yüreğime düşerken
Gözyaşım sicim gibi sel olup akar anam.
Akşamın hüznü çöküp, gün dağlardan aşarken
Hasretin şu bağrımı çöl olup yakar anam.

Yokluğunun acısı sızlatırken döşümü
Afakanlar bastırıp bırakmıyor peşimi
Gecenin ortasında , dert bölerken düşümü
Keşkelerim uykumu tül olup çeker anam

Rayihasın duyarım tülbentinden çiçeğin
Hayalimde canlanır dökülen ağ pürçeğin
Yüzleşirken önünde ölüm denen gerçeğin
Ruhum naçiz tenime el olup bakar anam.

Seher vakti yüzümü okşarken bâd-ı sabâ
Ömrünü uğrumuza harcayıp ettin hebâ
Cennette gölgesinden sana yer versin tûba
Firkatin yüreğime yıl olup çöker anam

Mazinin kapısından ilk adımı atınca
Sarılıp yastığına başım koyup yatınca
O mihr-i mah cemâlin gözlerimde tütünce
Burnumda burcu burcu gül olup kokar anam

Gün geçtikçe hasretin katmer katmer katlanır
Nedamet gözyaşlarım yüreğime kitlenir
Gayrı bayramlar bile sensiz buruk kutlanır
Şu bî-çâre yüreğim del (i) olup çıkar anam.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ
AL YANAKLI KİRAZLAR ŞİİR KİTABIMDAN