HASRET GÖNLE DÜŞÜNCE

Bahar geldi dağlara açtı renk renk çiçekler
Sarılar, kök yeşiller, allar bizi bekliyor
Uyanmışken uykudan türlü börtü böcekler
Leylaklar, yasemenler,güller bizi bekliyor

Rüzgârın ıslığıyla yapraklar raks ederken
Ceketini alıp kış, uzaklara giderken
Çobanlar yaylalarda keçileri güderken
Memlekete uzanan yollar bizi bekliyor

Ayvalar çiçek açmış, soğanlar filizlenmiş
Bıldır doğan bebeler büyümüş palazlanmış
Karaçam ağacına bin bir arı gizlenmiş
Her derde deva olan ballar bizi bekliyor

Çağlalar kütür kütür, çıkmıştır can eriği
Göğermiştir teyekte bağımızın koruğu
Hâlâ karlı ise de Âhir Dağ’ın doruğu
Ucu meyveye duran dallar bizi bekliyor

Hayli göresim geldi gardaşımı bacımı
Gurbet elde hiç kimse dindirmiyor acımı
Almazsam yaşayamam memleket ilacımı
Gadanı alam diyen diller bizi bekliyor

Yanıp da tutuşuruz firkatın çıngısıyla
Kavrulur yüreğimiz bu hasret yangısıyla
Çeyrek asırdır süren ayrılık döngüsüyle
Yolumuzu gözleyen kullar bizi bekliyor

Kapatamam mazimin ığdırık kapısını
Çıkın edip kaldırdım sandığa hepisini
Gezelim Kayabaşı, Mercimek Tepesini
Hatıralarla dolu yıllar bizi bekliyor

Nurgül‘üm der gurbetin çilesi bitmez imiş
Bülbül altın kafeste şen şakrak ötmez imiş
Vatan aşkı yürekten silinip gitmez imiş
Sılada öpülesi eller bizi bekliyor.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ