6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
884
Okunma

zamanın kavruk ve masum yanında tef çalan çalgıcılarla
rakseden çığlıkların habersiz ve erdemli renklerinde bir tek senin adın geçerdi...
sanırım;
aşk sendin,
ne yana dönsek yeşile inat mavi ayaklarıyla
çocuklar sarmaktaydı cümlelerimizi...
senin çocukların...
bozuk aksanıyla hayat ne de sahip çıkardı onlara...
yalnızca siyah vardı gülümsemelerinde.
onlar yalnızca siyahı severlerdi;
çıplak ve neşeli...
2008/muğla