zaman zaman rahatsız ediciyimdir kendime
zaman zaman şiir gibi dinlerim
zaman zaman bir ağaç oluveririm yelin değdiğine
zaman zaman bir heykel
konstrüksiyondan hiç söz etmeyeyim
gizemlidir
gölgelidir de
ve endişe vericidir sevdiğim şeyler
tablolarda derinlik ararım
insanlarda bulduğum denizlerden dilenci
kendi kendine yıkılarak inşa ettiğim çoktur da kendimi
ironik bir yorum sunmuşumdur kimi
hayata dair hafif bir rüzgârla sallanan
böyle bir esnada anladım hareketin önemini
bir tabureye çıkıp konuşmuş hitap
bir kitabı hatmetmiştir susup susup
aynı taburede asarken sevmeyi
hiç kuşkusuz kuşlanmışımdır da
kuşkulanmışımdır da uçmanın mesafesinden
insan irtifasından
düşüp düşüp
düşünüp
İhdâs ettiği ölümleri
sahnelenip izlemişim
derisi yüzülmüş kimi sözlerin
altında kalmışım, pek çok cesetten biri
kök salmış toprağa kesafet
katmanlar binince üst üste
dokunulabilir
görülebilir bir güçte
erdemlerine inanmışım yaşamanın
öteki kefesi ağır basmaya başlamış bir hayatın