“-yenge senin gızın varısa;
o(ğ)lun da var, bunu eyi belle..
sen bi tek Ümmünün mü anasısın
Iramazanı da unutma!
sen Iramazanın da anasısın
ben de emmisiyin bu ikisinin
gel etme!
bizim dosdumuz varısa
duşmanımız da var
ele satılmaz ağamdan ğalan tarlalar
biz elden beş fazla veridik sana
elin vereseleri ğirmesin aramıza”
!
“eli bize ğüldürme
bizi kendine düşman belleme”
“!..”
“ne tarlalarını; ne gızını ele verme”
.
“-ulen bana bak
dosdunu düşmanını burak
bi de tarla-marla işi ğarışdırma
o(ğ)lumu da, gızımı da
çirkef ağzına dolama
sanki zerre ğagak umurunda?
len sen, o(ğ)lumu-gızımı
benden fazla mı düşünüyon da!
Alla-halla
adamın canını sıkma
kimse kiyası!, b.kyedisi olmasın
çok b.k yemişsiniz siz de,
düsmannarınız da
tarla benim isdediğime satarın,
canımın isdediğine
ümmü benim
isdedi(ği)me verin
kim garışıyoru satana
hayırlı ossun alana
sana ne?”
“-yen gee!”
!
“-o(ğ)lumun da, gızımın da,
anaları da benin, bobaları da
sen de bunu unutma
gelip gedip herkeş laf sokuşdurmasın
benim canımı sıkma(yı)n..
kimse b.kyedi olmasın
benim adım Hatma
ağzınıza s.çarın valla
..

“-bize kimse garışmasın..
ötüyon Hasan Emmim,
olmadı Sarı Cavır,
böğün sen, dün garın
olmadı köy mıhdarı,
köpek-döğenneri, azaları
görümcem olacak kör eşşek
gellabam olacak sağır zevzek
olmaya gomaya yermeyesiceler
Allah bin türlü belşanızı versin
bunnar nası(l) i(n)sannar gı!
geberemeyesiceler
bana etdiklerinizi çoluk-çocu(ğu)za versin
Allah da sizi gönendirmesin
yedi ceddiniz gülmesin
boyunuz devrilsin
soyunuz gurusun
gamyonnar altında ğalın işallah
çoluk-çocuğunuzdan bulun
ben çocuklarıma yeterin evelallah
def oluun”
!!!!
“isdediğin gadak ilen sen
o Melit e(vi)nize ğelmeycek o ğadak
ben de sağ(n)a o ğadak deyen;!
yassak
annadın mı yasak!”
!
“-nişannı.. onnar nişannı
Ümmü Melidinen nişannı..
gula(ğı)nı aşda eşit
bi ta(ha) deyen de
unutma
onnar nişannı
eyi belle
kimse kıyası-b.kyedisi olmasın tamam mı?
hemi de namıs deye de maraklanma,
ıra(ha)t ol; ıp-ıra(ha)t
o(ğ)lum Iramazanı file de diline dolamasın hiş kimse
emme dokuz o(ğ)landan can güyem Gara Melit!
bunu da eyi belle!
.
seni kimin yolladığını eyi biliyon
sana kim ıvga verdiyse de
kendi ataşlara yansın
küküm ossun yatsın
yattığı yerden ga(l)kamasın
.



ha gerşi ben kime deyon
senin gul(ğı)n duymayo de(ğil) mi
hafsalan dediklerimi annamaz ki
emme sen yediğin yalağa siğiyon
sen nerem deyon
sen nerenin
kimin davılını çalıyon bilmeyon ku?
onun uçu(n)?
sür eğğe(ği)n, Niğdeye
senin işin asmak-kesmek
gırmak-yıkmak
ağman asmak
het höt!
ket köt
zart-zort
onnar nişannı
ni-şan nı!
gula(ğı)na gat! he?
hinci e(vi)mden .iktir get be!”
.
“bunu bö(y)le demecedin yenge!” dedim…
o da dolaylara haykırdı
“dedim”
dedi; “dediiim”
“hıı neyde bilecen hatsiz!
sen önşe kendi namısına sahap ol
getdin mi üş ay gelmeyon
garın mal güdüyo dağda
garın ekin ekiyo
yolma yoluyo
harman sürüyo bi başına
namıssız şerefsiz
sen bizi burak da kendi namısına sahap ol
bit aha gelme gapıma
def ol!”