“bu ne? ağıl,! hekeş evine dağıl”!
“-eyi de nağıl”
da(ğı)ldık daa
ben uykuyu-muykuyu gaybettim
epap len bu ne hal; bu ne menem iş,
el bana ne demez len,
bi yandan gız; has öz ağamın gızı
et dırnakdan ayrılı(r) mı?
ağamın gızı; yani benim öz be öz yeğenim
dünya-ahret yetimim
dedesiyin, emmisiyin, ağasıyın
emmi yani; boba yarısıyın
öte sözün beri başı ö(y)l(e) de(ğil) mi
öte yandan üsdelik bobası dedesi,
öteki emmileri mefat etmiş!
tek öz be öz emmisiyin ben;
öyl(e) de bu emmisi netmiş
el bana ne demez ulen
böyle birine köylü selem-melem mermemiş
kimse oğlunu-gızını benimsememiş
kimse gızını almamış, oğluna ğız vermemiş
demek ki bu iş “düşük” bi iş
.
başka arkası-ğalesi
emmisi, ya(hu)utda dedesi ossa?
öğünde başga biri,
yani bi “başdutar”ları ossa
hadi bi taha
emme yok valla!
demem o ki;
ona atalık, bana düşer..
haksızlar mı iki ğün sonura
yüzüme okgalı-okgalı tükürseler
(!)
“en eyisi gızı saklasalar,
bi öte yüze gaybetseler”
“mesela
Bekiroğlu ğızı alsa ğaşsa?”
aklımdan bin türlü şey geçiyo da
hafsalam almayo,
vizdanım ırat etmeyo
ne düşünsem ı-ıhh valla
boşa ğoy(uyor)on dolmayo
doluya ğosam olmayo ağa!
.
gakdım getdim-mardım
gecenin leylisinde,
dayandım
yengemin gapısına
dedim “yenge!
böyleykene böyle”
yalvardım! Gapısının iti ğibi;
“yakışmayo bize Garabekirler” dedim
dedim demesine de emme?
“-Haso-Hüso gızını gaçırcaklar” deyemedim
yengem zerteldi,
dineldi yamacıma..
baya baya sırtardı bana
haklı aslında
?
üsdelik; yeğenim Iramazan da
haklı olalak anasının yanında;
herif de dikilmedi mi annacıma
“ölümün-öldürümün valla”
herif baya baya bobayeğit!
“yenge! bizim takkamızı öğümüze eğdirme
bu Garao(ğ)lan’ın Melit
sık sık gelip getmesin e(vi)nize”
.
“-gelecek baya
onnar nişannı deği(l) mi?” dedi
“düğünneri var haftaya,
emmi ğibi ğel de
sahap çık yeğennerine
hemi de bana yenge-menge deme
emmileriysen emmi ğibi
gel de sahap çık yeğennerine”
.
“ne namısından bahsediyon sen be!
benim namısımdan kime ne!
sen önşe orasbı gız gardaşına sahap çık
hemi de
sen takkanı neyye öğüne eğiyon kine?”..
“sana ne!”
“onnarın anaları da benin, bobaları da”
“böğüne ğadak aklın nerdeydi”,
“yeğennerin aş mı susuz mu aklına ğeldi mi”
“bi ğünden bi ğüne geldik mi aklına
hinci mi ğeldi aklın başına”
“ben onnara saçımı süpürke etdim”
“yemedim yetdirdim,
işmedim içirdim
keymedim keydirdim”
“sen ireyhinde hor dağ-bayır gezerkene
orda burda hırsızlık
namıssızlık
hovardalık ederkene
onun bunun namısında
itin-gopuğun yanında
el-alemin garısının adını çıkarıkana
o ğelin afıyon içerkene
kendini int(ih)ar ederkene
ben çoluk-çocu(ğu)mun başındaydım
çalmadım çaldırmadım
harama bakdırmadım
namısıma laf etdirmedim
annıma ileke sürdürmedim
tamam mı
annadın mı
şerefsiz-namıssız
serseri, hırsız”
senden mi öğrencen namısı
takkayı-makkayı
hastir ordan arsız
eşşolu eşşek
oşt köpek!
yalbastı
.
“hinciye ğadak nerdeydin
bizi ne zaman hatırladın acaba
neyiniz nasip oldu çocuklarıma
aşmıyız-susuz muyuz sordun mu da
hinci ğelmiş şamda gayısı
nerdeydi bunnarın emmisi-dayısı
nesin neyimizsin sen bizim, ha!
sen kimsin!
kimimizsin
emmimin, dayımın
dış gapının dış mandalı
bize bi sahap çıkanı mı varıdı
bunca zaman çoc(u)klarıma
onnarın kimsesi yoğudu ben varıdım
bundan sonura da, sen deği(l) ben varın
öte ğet kölge etme bağa da
çoclarıma da
ağzına sıçarın valla”
!
edepsiz hu fakıt gapımı çalma
bana da çoç(u)klarıma da garışma
sen dolay dolay gez orda burda
sen kendi gardaşlarına çocuklarına bak
bizi bırak
bişiy kakcağsan onnarın başına kak
avanak!