Ocakta kaynayan kazandır başım,
Dumanı gökleri sarıyor gardaş.
Özgürlüğe kanat çırpıyor kuşum;
Gözüm kızıl ufku tarıyor gardaş.

Durmadan atarlar ateşe çalı.
Gerçekmiş sanırlar fincanda falı.
O tahta sedire serdiğim şalı;
İnan ki düşlerim arıyor gardaş

Kazandibi oldum duyan olmadı.
Alıpta kenara koyan olmadı.
Bir Rıza hatırı sayan olmadı,
Bu Navruz’a dolu vuruyor gardaş.

Sarı kasnak dertler , düştü döşüne.
Hedef seçemedim sapan taşıma.
Karıştılar, hem üçüme beşime;
İnce hesap boynum buruyor gardaş.

Tükettim ömrümü tatsız ve tuzsuz,
Daha da ötesi; inan ki ruhsuz.
Defettiğim belâ oldukça huysuz;
İpini peşimden sürüyor gardaş.

Gecenin koynuna attılar beni.
Gülkurusu yatağımın her yanı.
Nerde Mecnun Leyla, aşkları hani?
Gönül bu, durmadan soruyor gardaş.

Kimler ağa, kimler beydir âlemde.
Kime sorsam kırk katlı bir elemde.
Zorlasam da yazmıyor bak kalem de;
Zağarlar ardımdan ürüyor gardaş.

Bir ispinoz kuşu öter dalımda.
İhtimâl ki yol görünür falımda.
Aklım fikrim, dar alanda çalımda;
Olsa da, bu fikrim çürüyor gardaş.

Sevincin dirhemi düşmez cızıya.
Alıştı bu gönül kırk kat sızıya.
Vahşi atım gemi almış azıya,
İnce uzun yolu, sürüyor gardaş.

Ey şair! Künyeni yaz sen şu taşa.
Bilsinler gelmedin hayatta tuşa.
Henüz vakit varken zemheri kışa;
Gönlüm efil efil eriyor gardaş
*
Ali Rıza Navruz