“orası bizinen de sıkıntılı hak(i)kat valla”
manalı manalı bakdılar “hayrola”
Hasan Abe(y)
“-yau, sizin; ağayın Ümmü
Gırhasannara “beşşik-kertmesi” de(ği)l miydi,
dedim “-abey o o(ğ)lan bireş aylakcı çıktı,
serserinin öğnde ğedeni,
emmisi olalak ben dahi
ondan kesdim ümüdümü-mümüdümü
bi ğünden bi ğüne; Allahın bi ğünü
yengemin gapısına gelip de
eller gibi “Allahın emri
böyleykene böyle
ortayere bi “hu” demedileri-ki,
gızın yaşı
geldi-geşdi,
akrenneri, ondan güçcükler
çoluk-çoca garışdı
hemi de hunu eyi belle
Irazca Yengem de
Gara Bekirlere “verimker”
şahsan bana öyle ğeldi
bilmeyon ötesini
.
Hasan Abey kesdirdi atdı
“-esgi köye “yeni adet” getirmesinner
eğri-büğrü bedihalt etmesinner”
“-ötüyon arayerde öyle bi şayia dolaşdı”
“-ule o(ğ)lum bu işlere ne garışır garı ğısmı
garının garışdığı işten töbe hayır beklemesinner
Üseyin sen de gızın dayısı sayılı(r)sın öyle ya
sen ne deyon bu durumnara..
ay aydın yol belli, her şey eşgere
her şey apaçık gözüyün öğünde”
.
Üseyin Abey;
“benim emmioğlu o(ğ)lan bobası netçede
“yandan enişde” Gırcavır da
bu işe bek müsama(ha) gösdertmez,
hoş görmez; boş vermez
senin annaca(ğı)n bek gabil etmez
ırazı olmaz
o ğızı oraya verdirtmez, gelin etdirtmez
baya bildiğin cavırdır,
gafası her boka çalışır
baya bildiğin garnı dardır
bana ğalı(r)sa; unutmaz-unutdurtmaz
benden söylemesi
illem de illem bi düşüncemesi,
olmadık bi gurampası vardır”
alın bi cızık; görü(r)sünüz bi
.
“-sen dut, gözünden bile sakın, benimse!
bitecik o(ğ)lunun “beşşik-kertmesi” belle!,
eviyin gelini, ehliyalın gözüynen bak
ondan sonura gözüyün öğünde
hemi bi gapı-ğonşuna, Allahın çobanına
hemi de hazzetmediğin Gara Bekirlere
Allahın işine bak,
onnar bunu nası(l) ğöze alacak
şaşdım galdım valla
!
vay bee! üsdüne-üsdelik ağa ğızı çobana ha,
dünkü gapınızın yanaşmasına
ı-ııh, valla-talla olmaz,
o gız oraya varamaz,
sen delimi(si)n bizimo(ğ)lan yauu
buna heş bi kimse, heş bi Alla(hı)n gulu
bobam da Gırhasan da gayıl olmaz
emme du(r) bakalım
adı üsdünde Gırcavır ne deyyo bu işe
annayalım dinneyelim
durup bekleyelim
bi meşveret edelim
ya da gır eşşeğin aklını erdirelim
.
“-eyi de, alsın madem, bizim o(ğ)lan
Gır döyüs; hemi almaycak,
hemi de kimseye gayıl olmaycak
bu hesap, o hesap;
gızı olan; .!
gelin etçek, o(ğ)lu olan gelin alcak,
Yövmül Gıyametden beri bu bö(y)le epap!”
“madem öyleye gel.. meseleme bu
kendi aranızda halledin me(v)zuyu
senin Alıya alıvı Ümmüyü
hasöz yeğenin
hemi de tarlalar ele ğetmesin”
.
“-yerden göğe gadak haklısın abey velev kii
biiir Ümmü, benim Alı’dan böyük”
“eee”
“-iki! onnarı gardaş gibi bi avlıda böyütdük,
Allah var.. gene de biz çalıya daş atdık,
teklif etdik, yokladık, çalıya daş etdık
yemin billah etdi, bizim Alı!
Ümmüyü asla isdemeyyo almaycak”
“-hemi de Irazca, oldum olası
bizi kendine hiş münasip görmediy ki alçak!
gapıları camları asla bizden yanna açılmadı
bayramda seyranda ne kendi ne çoçkları
dedemi ebemi file bayramlamaya ğelmez
Irazca bize ğız-mız vermez!”
!

“-öyle şey olur mu yau..
garı gısmının kesdiği tavık bile ölmezimiş..
varalım bi de biz “çalıya daş atalım”, bakalım..
bakalım Gırcavır ne deyyo bu işe,
bi dinneyelim annayalım
Gırpopaz senin öz be öz emmolun bacanak
günahım gadak se(v)mesem de,
nayeti beri başda da Ümmü;
ıramatlı agayın gızı seninde
el hasılı kelam.. bu işe bi hal çaresi bulmak
bize galıyo, nayetinde!”