dedim ya “benim Alı’ya gız veren olmadı,
akrannarı çoluk-çocu(ğa) garışdı
işin aslı ben de; her bi ğapıya ğedemedim
senin annaca(ğı)n işin aslı esası
ben ha deyinşe o(ğ)lanı everemedim
iki baş-dört ayağ edemedim”
akıllı o(ğ)luna kız beğeneyin derkene
deli torunu esger ederimiş ya; öyle de(ğil)
gader mi tecelli mi nilemedim
.
maabbetlerden birinde Hasan Abey dedi ki
“Üseyin senin Hatma’yı biladerin Alı’ya verelim
Alı’dan eyi damat mı bulacan bilader
maşşallah bek boylu boslu fidan gibi
murazım o; düğür ossunlar iki biladerim
Hatma da öğle maazallah nazarım değer”
.
Üseyin Abey hemen “heş olu(r) mu abey” dedi..
“esef ederin”, “abey eller bağa ne der”
“neye olmasın ülen, birbirimizi tanıyoz
epap, epap uçu çiğ tavık bile yerimiş deller
biz hemi de dik alasını yeyoz!.”
“sen dememiş ol, ben duymamış olayn abey” dedi
.
“-bana ğalı(r)sa da Alıdan eyisini mi bulacan
emme; olmazımın sebebi o deği(l) ki abe(y)
Alı yeğenim, n’azamandır,
hanı?; hanı fakıtdır
bizim emmo(ğ)lu Gırhasanın oralarda
gısa ğünde kırk kerre gezenleyip-duru(r),
bilmeyen yok, Masırda Sağır Sultan duydu
Hasan Abe(y) senin habarın olmadı mı?”
“-bizimo(ğ)lan “senin Alı’dan habarın yok mu”
senin annaca(ğı)n gözüme soka soka yan cızdı
beni yaş tahtaya yan basdırtdı
.
“hemi dee bizim emmioluna ğarşı ayıb-olu(r),
cay eder gibi.. hinci gönül işleri bö(y)le
her yeğidin gönnünde bi aslan yatar
hinci gakar-dutar da sana “hıı” dersem
çekememezlik olu(r), garnıdarlık olu(r)
goya cay etmiş ğibi olu(r)! yani olmaz!
hanı ne deller “bişmiş aşa su gatılmaz”,
ne demişler “biri-birinine ye! iş de
alavere etme!”
değilise Alı bizim,
Hatma sizin,
emme dediğim gibi yönedi böyle
siz nasibinizi Gır Hasannarda aran
biz de bi başga ğapımızı çalacağa..”
.
demek Alı, böyle! benden habarsız halt etsin
getsin de namıkör; Gırhasanın gızına havas ossun!
kelp olayın ki o takike habarım oldu benim,
ne o(ğ)lan dedi
ne anası
emme neydersin
elimizden ne ğeli(r)
inanmazsın valla-billa, şartlar şartossun
bi mahçıp bi mahçıp oldum ki
düşün gari düşdüğüm halı
çekmeyen ne bili(r)
bi ben bilirin bi Allah bili(r)
.
“-bi(r) gızı bin gişi isder, bi gişi alı-ğaçar,
benim Alının goca köyün gatında
gezmediği yer mi var..
gönül bu.. ota da boka da gonar
hankımız genş olmadık ağalar
emme Üse(yi)n Abem do(ğ)ru deyoru,” dedim
.
dik dutdum guyruğu, neyeyse
gönül almadı mı, almayıp gediyoru
canla başla hüsnü gabil olmadı mı
ayıtla hinci pirinciyin daşını
bi(r) tefa ı-ıh dendi de(ğil) mi
varma ga(y)ri üsdüne
bu iş taha o takike,
orada bitmişdir bence de
işin aslı minasip de değilidi tabi!
olu(r) da (y)ıldızları barışmazsa
netçe bek eyi olmazdı valla
.

Resim Kahramanın babası Alıca (Halilce)