nefsin kıskacında
ben hep aynı güzergaha mahkumken
aldatıyor göz yağmurlarımı
tıpkı yolu şaşkın bir sarhoş gibi
yalpalayarak girdiğim hayat limanının
kıyıdan kıyıya savuruyor dalgaları
biçarelik bu olsa gerek
düşünce anlıyor insan nefsin düşmanlığını

çok eski günlerin o saf insanlığıdır
hep içimi yakan özlemim
ve beni o eski anlara alışta götürürken duygular
gönlüm sessizliğe dolanır
hikmetini kaybettikçe yeni yetme vakitler
umutsuzluk kırar kol ve kanadımı
gün günden çok daha beter olunca
hayattan bıkkın
bir mazlum gibi büzülüşte kalırım

kanayan hissi yaralarım çok bitkin
muradına kim erebilmiş ki bende ereyim
dolandırıp ta duruyor türlü türlü yalanlar
sızlanıyorum yalnızlığımın prangasında

" umut beklediklerim ise " tıpkı bir nalıncı keseri gibi
geçmiş o zamana inat
hiç kimse sen için keyfini bozmuyor
buda ömrün en dikenli engeli oluveriyor

insanlığın
hangi kalıba girdikleri belli değil ki çözesin
ve hangi anımı bir yol ve yordama koysam
beni dışlatıp ta durur çıkarlar
ne bir evvelim kaldı nede bir ahirim
mührü zamanı geçmiş bir pul kadar hükümsüz
ve çaresiz iki büklüm şu gönlüm

gün geçtikçe bir ürperti sarıyor ruhumu
elimden kayıpta gitmiş olan
kim ve neler varsa
bulandırıyor içimi yalnızlığa sürükleyerek
biçarelik korkusu ise cabası
ne bir çözümü kaldı ne çaresi yaptıklarımın
elde kalan bitkin bir hayatın tortusu

bu alemde boşa geçmiş zamanlara borçlu kaldım
tamahta kalmışlığımla
ve yakarışa çakıldım pişmanlık içinde
yetim kalmış fıtratımla
ben ne vakit hakka sığınsam
kör şeytan nefis ve tamahımı dürtüyor
o anda söndürüyor istikbal yıldızımı
işte o zaman
bekleyip de duruyor beni dimdik bir uçurum…



AZAP...(Kadri Atmaca) 23.04.2023



RAMAZAN BAYRAMIMIZ VE 23 NİSAN ULUSAL EGEMENLİK VE ÇOCUK BAYRAMIMIZ KUTLU VE MUTLU OLSUN DOSTLAR...