Gece uğultulu
Sarmaşık saldığı bir ateşin gölgesiyle
İnci örgülü ruhun kıpraşmaları
Ve sanki iç dökmesiyle mırıldanmalar

Modernite
Ah modernite
Yerin dibine batsın rahatınız
Öksürük sandık terbiyelenişimizi
Ve elinden tuttuğumuz yoksulluğumuz büyüyor
Herşeye biraz uzağız artık

Altında merhametlendiğimiz
rahleli çınar ağaçları kurudu
Bizi insan olduğumuz diyarlara geri götürseler
Ve deseler ki yeniden başlayın
Yorgunum derim
İnsan görmenin insan olmaktan zor olduğu
Memleketlerden geçtim
Bırakın uyuyalım

Kendimizle başbaşa kalmak iyi gelmedi
Kalabalık sofraların şakırdaması
Sabah gürültülerindeki uyanışlar
Ve dokunan yoksullukla okunan türküler
Bir bir kimsesiz kaldı

Sanatsızlığımız
En büyük yanıtsızlığımız sanki
Bize yaşayan kelamlar gerekli ey ulu ozan
Ne zaman ki sazın kenarına ilişti pul
İşte ondan sonra ruhlarımız oldu hep yoksul

Belki aşksızlığımız
Belki de yavan kalmış ruhun göçleri
Ve banka dükkanlarında erittiğimizle tam ettik
Ömrünü kırıklarıyla geçiren insanlar var
İşte yaklaşın o ruhlara
Çünkü kırıklarından insanlık sızacak

Vay köşeden dönenlerle köşeyi dönenler kadar
Uğurlu gelmedi bu dünyaya
Azıcık üşüseydik soğuk nedir bilir miydik?


(Neşet Ağam ’ın dediği gibi "Ben ölürsem bana öldü demeyin yoruldu gitti deyin")