DAVACIYIM

Kul hakkını yiyerek mal üstüne mal katan
Fukarayı hor görüp yerenden davacıyım
Gariban açıktayken kendi döşekte yatan
Mazlum sırtından sefa sürenden davacıyım

Düşmanın maşasıyken dost maskesiyle geliş
Yüreği fitne fesat yüzünde sahte gülüş
Birleştirmek değil de asıl maksadı bölüş
Dost postuyla yurduma girenden davacıyım

Şu fanide görmedim hakikatli bir âdem
Baki değil bu dünya herkes ölecek madem
Memleketin haline kan akıtırken didem
Başımıza çoraplar örenden davacıyım

Eşyaya köle olup efendilik taslayan
Etek öpüp sırtını kodamana yaslayan
Sözde adalet ile haksızlığı besleyen
Zulme gönüllü pirim verenden davacıyım...

Çapa alıp eline bir tek tohum ekmeyip
Bağban olup toprağa gül fidesi dikmeyip
Gül hatrına dikene bir damla su dökmeyip
Elin bahçesinden gül derenden davacıyım..

Ruh kalmadı yürekte insanlar robot gibi
Yüzeyi çayır çimen, oysa bataklık dibi
Ne düğün ne bayramın kalmamış hiç edebi
Formalite yapılan törenden davacıyım...

Allah’ından korkmayıp utanmayan hiç kuldan
Irmak’ın cinayeti çıkmıyorken akıldan
Mantar gibi çoğalan pedofili çakaldan
Sabi sübyanı obje görenden davacıyım

Kalmadı iç huzurum bugünüm dünden beter
Yarından umudum yok,mazi gözümde tüter
Yürek dertli bir keman, gönül şeyda bir gitar
Paldır küldür telini kırandan davacıyım..

Nurgül’üm der dünyayı cehenneme çeviren
Sadakat hamurunu ihanetle yoğuran
Acımadan dağ gibi fidanları deviren
Mehmetimi kalleşçe vurandan davacıyım

Nurgül KAYNAR YÜCE / K.MARAŞ