“aslı yok” deycen gıybetten gorkuyon
“hakgat” deycen
Ak Gelin’e musallat olmalarından çekiniyon
gulur meselemesi
o zamannar ıccık benim de hoşuma ğetdi
ne yalan deyen hinci, demek ki;
çoç(uk)luk, del(i)ğannılık böle bişi
.
emme hinci netçen.. ne deycen, ne goycan
o ğün, o an, o takike şeytan dürtdü! ki
ha ben onnara “ilaf ossun” deye dediydim
ne bile(yi)n ben onnarın döyüslüğ-etce(ği)ni
onnarın bennen maytap geşdiğini annadım
ol-gör geri dönemedim
onnar sordukçana ben bire bin taha ğattım
onnar dedikçene ben palavra sıkdım
yok “göz gırpasıymış”
yoğ “el edesiymiş”
“yolumu ğözleyesiymiş”
“hacı ana habar getirmiş”
“falan yerde buluşuyo muşuyuz”
“filan yerde görüşüyo muşuyuz”
zabahdan ağşama ğadak
çorabından çamaşırına ğadak
.
yok efendim
“ben böyle bişiy duymadım-görmedim” deyesiymiş
“Allah senden ırazı ossun” demişimiş
“sırtımı tapbıklayasıymış”
“her yannarımı yırtasıymış”
“sırtımdahı cızık”
“cığara-ayna-darak harşlık”
o ğünün behrinde kimin var kırtıklısı
nerden bulcak da kimden alçak zavallı
aslı olduğundan mı
bizimki şerefsizliğin dik alası
.
emme vallahi billahi
dedecezimin yüzü güle-düşdü
gubardı, gasaldı, yüzü ğüldü
bana ğarşı gayat hormetli
nihayet öcünü
horsasını aldı
beni adam yerine ğodu
baş köşeye oturtdu
ee nassı(l) geri dura(yı)n ga(y)ri
nası(l) “yalanıdı”
“öyle bişiy olmadı”
“ben Yeter gelini görmedim
elim eline değmedi” deyen hinci
serde goya ğenşlik var,
hay olmadan gedeydim
deliğannılık o sandımıdım
yalan üsdüne yalan
palavra sıkmakdan
çeteye coap bermekden osandım
.
çetenin ikisinin de anaları da cazı
garıları da cazı ğarısı
maraklılar
onnar da soruyollar
ıvgalayollar
“sana ölüm yok” deyollar
“goca köyde bi dene”
“herkeşin gözü Yeter’de”
“Yeterin gönnü sende,
garı a(ğ)zının dadını biliyomuş” deyollar
.
oyusa zavallı Yeter Gelinin
hiş mi hiş güna(hı) yoğudu
dinime imanıma çok gabadayı da bi gelinidi
emme bilmen, görmedim
bilividiğimde zati çocuğudu
melek desen de meleğidi,
belki melekden de eleri
çocuğukandan bilirin köyün en gözeliydi
emme oldu işde
ok yaydan çıktı bi kere
dirliği bozulmuş zavallının;
“afıyon işmiş” deyvidiler,
kendini int(ih)ar etmiş..Yeter
öğsüz galdı çocuğu
yandım!, gavrıldım!
emme neye yarar
bu ezap bana yeter de artar
hep o çetenin işi
köyün en şerefsizi etdiler beni
sonuratdan duydum türkü yakmışlar
“suna ğelin Ak Gelin
şafak sökdü gak gelin”

devam edecek