Bir İstanbul sabahı
Güneş gri ve ıslak
Mavnalar yorgun çatanalar baygın
Bir genç kız seke seke yürüyor
Kucağında defterler,kitaplar
Yüreğinde bahar esintileri
Şehir hatları vapuru yanaşıyor rıhtıma

Bir İstanbul sabahı
Sevdiğim,güzel yarim,sevdiceğim böyle başlıyor

Bir İstanbul sabahı
Görüyorum martıların dansını
Çığlıklar kapışmalar.. bir kaç balık uğruna
Görüyorum yeni köprünün telaşesini..

Bir İstanbul sabahı
Dargın sevdalılar
Yitik anılar
Hasretlikler
Ahlar vahlar

Bir İstanbul sabahında
Bir polisi vurmuşlar
Üzerinde gazete parçaları
Ağlayanıda yok-yazık! ...-
Tesbih tanesi insanlar köprü başında
Koş simitçi
İETT otobüsleri bedava mı ne

Bir İstanbul sabahı
Taksim...Hürriyet anıtı aynı
Birde tramvay koymuşlar
Hani o nostalji dedikleri ne menem şeyden
Yut babam yut
Uyut anam uyut

Bir İstanbul sabahı
Saat on oldu
Trafik hala açılmamış
İşsiz,güçsüz,aç,üryan
Dolaş avare avare
Bak insanlara gör kendini
Hey hat! yaş yirmi sekiz
Bir kadın birde çocuk var
Ekmek bekleyen
Sevda.. o eski sevda
Tadı yok sevgililerin
Bilmem hangi aydayız hangi yılda
Gözlerim yosun tuttu ağlamaktan

Bir İstanbul sabahı
Dün gece seni gördüm rüyamda
Koştura koştura Haydarpaşa-Sirkeci
Sonra Sirkeci-Bakırköy
Oğlan daha bir-iki yaşlarında

Bir İstanbul sabahı
Punduna getiripte güneşi durduramadım
Getiripte punduna köprüde
Bir iki mezgit-istavrit avlayamadım

Bir İstanbul sabahı
Umutlar
Ah! o bitmeyen umutlar
Tel örgüler
Demir parmaklıklar
Ben burdayım onlar İstanbul’da

Bir İstanbul sabahı
Eylül..Ekim...
Saramış kavak ağaçları
Yırtık solmuş resimler
Meçli saçlar
Nasılda yakışırdı kumral haspama
Ağlamaya görsün..
Bir çocuk olurdu okşanası


Bir İstanbul sabahı
Elimde kalem
Müsvedde kağıtlar
Yaz babam yaz İstanbul’u yaz
Umutlarını
Oğlunun kara gözlerini yaz
O eski mutlu günlerini yaz
Belki açılırsın
Unutursun biraz....

Orhan Veli’nin kulakları çınlasın