Ayrılmak vakti geldi mi
Çocukluk arkadaşımla
Çocukluğumdan arta kalan
Uslanmaz çocukluğumla
Yaş ki kim bilir
Yarıyı geçmiştir çoktan
Roller aynı ve kaçınılmaz
Eşten çoluk çocuktan
Baba sesi gelir kulağına
Uçurtma uçururken içinde
Ve tam başı vuracakken
Elinde kalan son misketle
Karının sesinde adın
O anda ipi kopar uçurtmanın
Dağılır misketlerin bir haytanın tekmesiyle
Ve yalnız kalır çocukluk arkadaşın….
Pes eden o olur aslında
Farkında bile olmadan
Unutulur, kaybolur gider
Kim bilir kaçıncı yaşta
Kaybedense sen
Ne büyük kayıp
Uçurtmanın kuyruğundan
Seyredememek elinde iple kendini
Ne büyük kayıp
Sevememek çocukluğunla yaşıt bir körpeyi
Bir çocuk saflığında
Şefkat ve korkuyla
Bir daha bakamamak
Sokakta koşuşturan eniğe
Ne kadar çok mucize
Gözünde sıradanlaşır
Çocukluğun seni terk ettiğinde
Ve büyüdükçe
Bu günler yaşanmaz olur
Hep yarın vardır
Önümüzdeki ay,gelecek yıl
Oysa çocuğunla tekrar büyümek
Tekrar büyümek, emeklemek torununla
Son nefese kadar el ele olmak
Büyüme demek çocukluk arkadaşına
Uzun ömrün sırrı bu olsa gerek
Ama roller önemli
Önemli baba olup sert çıkmak
Gizlemek duygularını koca olup
Yakıştıramamak yaşına şunu bunu
Birincisi olmayan yarışta.
Artık korkmuyorum
Bırakmam seni arkadaşım
Yine seveceğim uzaktan da olsa
Seninle yaşıt körpeyi
Kurdu, kuşu, börtü böceği
Hem baba olacağım hem koca
Hem de küçüğü olacağım
En küçük oğlumun
Sevdalarım bitmeyecek
Bitmeyecek çocukça rüyalarım
Bıyıklarım yeni terleyecek
Tek siyah kıl kalmasa da yüzümde
On üçünde öleceğim
Yaş yetmiş olsa da
Misketini çalacağım torunlarımın
Bastonuma saracağım uçurtmamın ipini
Seviyorum be çocuk seni
Varsın deli desinler
Sakın ha sakın bırakma elimi.
04/02/2003