o zamannar..
bizim de iki belik; üş-beş geçi var
e(h)tiyaş yok çoban dutmaya, gütmeye
Çakalo(ğ)lunda katınç etdik, o sene
yaz geçip; çebişler de geçiye gatılınca barabar
Allah var; sürü zaptedilmez oldu
o ğün; dedem badaşık getmiş gütmeye
Çakalo(ğ)luna yardım etmeye
ağşam üsdü oldu muydu
illem karşı çıkardık sürüye,
emme sürüyü marakdan, emme neyeyse
elimde iki çomaç, birini küteleyon
birini de dedem uçu(n) beklediyon
gerçi hemi dedem sürünün başında,
hemi de e(vi)miz sürünün yolunda
davarı ğarşıladım köyün altyanda
bizim davar söykeldi ğaldı höylee
te bobam te!
.
her zamankı yerden baya elerledim
dedeme çomacını veren dedim
dedece(ği)zim de gene Allah var
siğim siğim neyeyse a(ğ)layalak;
onu öyle ğörünce barabar
içim yandı,
ki ne ğadak olu(r)sa o ğadak
burnumun dire(ği) sızıladı
bu gözlerini saklayalak
sürümüzün peşinde
bekledim.. höyle annacımdan geldi
beni ğörüncekleyin birden irkildi
gözlerine gan oturmuş vallahi-billahi
kim bili(r) hankı fakıttır a(ğ)layodu
içimin yağları eridi-eridi ğetdi
unutdum çomacı-momacı
morelmenim bozuldu
yediğim iki lokma boğazıma oturdu
içimi bi horsa sardı
deliğannılığa sığar mı
.
o değilden; bi(r) kaş kere sordum emme
“-n’oldu dede”
verip alıp sımkırdıyo
gatliken bişiy demeyyo
sen ossan gafayın tası atma(z) mı,
delirmeğ işden deği(l) o anda
gatlikene “hu” demeyoru ku
zerteldim “-yau n’oldu”
.

okarda Allah var.. öyle ya aklıma,
çoban Çakalo(ğ)lu bi ğüçyeterliğ etdi
ya(hut) da gönnünü ğırcak bişiy dedi
canını sıkdı haralda deye ğeldi
bi(r) hınç, bi(r) azametinen yörüdüm aşşa;
iki adım atdım-atmadım
emme nassı’ girişecen vallahi
bakdı Osduk’a uylacan, a(ğ)şam a(ğ)şam
annadı, ben yannış annamışıyın
ee ne de ossa deliğannıyın
.
golumdan duttu çekdi,
“sana hu desem yalan”, dedi..
Çakaloğlu Osduk’a bakdı;
“dök eteğindeki daşı” dedi
“garibenin ne suçu-güna(hı)
ne gaba(ha)tı var”..
bi(r) uşdan bi uca süzdü garşıdahı
Gorunun Eteğini..
hooo garşıdağı bi(r) uşdan bi(r) uca
akışıp geden sürüye bi(r) bak
aklım depemden çuvcak!
“akışıp geder popaz döyüsün ağılına
benden çaldığı sarı liralar yetmedi
çadırın yükaltındağı güp de;
yetmedi Gara Hacının goca sürü de
Gorunun Eteği de
Garahacıdüzü de
taha da yetmedi harpde gayıp Imız emmiyin garısı
gözeller gözeli Miyeser ğelin’e ğalmadı mı?
Güneyinin Eteği; “Sarı Tarla”
Gorunun Eteği; Sarılara “Sarı Yurd” olmadı mı?
………..?
ben de işte ha!
“benin” deye;
…
“Aşgar Beyi Goca Hacıbe(y)’nin oğlu
Alıca’yın” deyelek geziniyorun
dört o(ğ)lan bobasıydım
ecdadımın kemikleri sızılayoru
sulbümden inen bi sen galdın
senin kölgene sığınıyorun
onun uçu(n)
bi deliliğ etmenden gorkuyorun
sakin ol Musduğum,
gayatla sakin
öykeynen ga(l)karsan zaralınan oturuşun
.
“Adını sevdimin Aşgar beyleri
Gözellik de sana yakışıp duru(r)
Topla dizgini de tanı kendini
Düşmanın garşıdan bakışıp duruu(r)”
hay olmaya ğedeydim..
…….
hunnarın hu Sarı Cavırların yapdıkları
yannarına kâr galdı..
ben ona yanıyorun
halal ossun
halal ossun Hac’oğlu
..
analarından emdikleri südü
burunlarından fitil fitil getirmem ilazımıdı emme
gücüm yetmeyoru, yetmeyyoruu!
Imız Emmin savaşda gayıp.. en gücü
boban.. yaralandı küküm geldi
ha geldi.. ha gelmedi.. eselmedi..
eselmedi ğetdi..
..
gücüm yetse onnarı deği(l) gapıdışarı
evelki halım olaydı
..şmaya çıkartmazdım evelallah da?
bakma!
daşı daş üsdüne godurtmazdım
evelallah takkalarını öğüne indiridim emme
ne fayda!,
gapba felek, benden geşdi ne fayda
o ğünüm yok gayri,
benim elimden ne ğeli
son tefi
her şey tersine getdi
ğetdi geder
gönnüme keder..
.
ele-ğüne ğarşı..
erezil ürüsva etme(z) miydim ben onnarı
dedim ya benden geşdi gayri”
deye ilendi, siğim siğim ağladı ya
“-ben varın” !!!
..!
“-ben varın dede!” dedim
…!!
“-senden geşdiyse de benden de geşmedi ya
eveallah.. hiş gözün arkada gamlasın
ben varın
ben varın ya dede!”
bi(r) sevindi.. bi gucakladıy ki
ne gucaklama
hala hissederin!! sanısın eli yağırnımda
..
o an etibarıynan garar verdim ki..
elimden ne gelirse ardıma gomaycan..
dedemin o iki damla gözyaşı gurumadan,
ahir ömründe horsasını alacan..
ganun?
ganun manun dinnemecen,
dünnayı onnara dar edecen
ahdım ossun!..”