ESKİMİŞ EKSİLMİŞİZ

Biz sevdik seveli
meğer ne kadar eskimiş
ne kadar eksilmişiz birbirimizden

öyle ağır bir enkaza dönüşmüş ki yüreklerimiz
istemsizce altında kalıvermiş
ölümü istercesine özlemişiz

farkında mısın
biz ne kadar çığlık atsak
ne kadar feryat etsek
duyan yok içselleştirilmiş zılgıtlarımızı

gel de boşuna tüketmeyelim nefesimizi
ahrazlığı şiar edinmiş sevgi yoksunu insanlık duymaz
görmez
anlamaz
sesimi duyan yok mu
diye yırtınsak
kimsenin umurunda olmaz çığlıklarımız

varsın olsun
biz yine de
aşk uğruna serelim onurumuzu ayaklar altına

yorumlayarak aşkı kendilerince
varsın yaftalasınlar
varsın saf desinler

biz yine de
zamansız gelen sultanın tac’ına kürfredelim
ve sevmeye devam edelim

olur da
zaptiyelere yakalanırsak
sen kirpiklerini parmaklık say
ben aşka inandıysam
gözbebeklerimde bulut olur
yağarak söndürürüm kalbinde çıkardığım yangınları
yeniden yeşertirim aşka dair umutları

Efkan ÖTGÜN