-40-
varısa daa yoğusa daa;
bi tek; tem tek Haçça de(y)zem,
“len gadın gardaşım,” dedi
“gözel o(ğ)lum”
“Gara Musduğum”,
“sen deli mi(si)n len”
yazzıklar ossun valla
az mı hopuç edim sırtıma aldım da
sen neydiyon Allasen
bak dezelik hakgımı halal etmen sana
sen üş paralık adamların azına bakıp da
el aleme gubaracağına
beni dinnesen ya sen!”
.
“sana hu ğadak deyen
seni emdirmedim emme
anandan maada emeğim mar üsdünde
anan seni bizim evde dünnaya ğetirdi
boban esgercilikdeydi
eben anana ırahat-dirlik vermedi
gününü bulutdan çıkarmadı
taha emerdin ananı
eben denen sıracalı ğarı
nece sonura ğabil etdi de
oda işde öyle
anan annatsın da bi dinne”
.
“sen Ümmüyü neye sıkışdırıyon
sela(hi)yetin var mı? var mı hakkın,
olsa bile o senin gardaşın
sahap çıkca(ğı)n,
goruyup gollayca(ğı)n yerde
yazzıklar ossun senin gibi böyüğe
len gardaşım o ğız taha çocuk len
her duyduğuna neye inanıyon,
ne duyduysan bilki
o öyle deği(l)dir,
her duyduğuna inanma,
sen enayimin,
herkeşi dosdun mu sanı(r)sın
sen var(ı)kana; el ataşı maşaynan mı dutar
eller kendi belasını senin üsdüne atar
inanma “ara-yerde” ilaf getirip-götürennere
düşün bi; sana onu deyenin maksadı ne
hiş kimse durduk yerde
senin eyinniğine gonuşmaz
herkeşin usdurası kendinin içinde!
su uyur duman uyumaz
.

taha o ğızın vahdı var, seheti var,
ben sana deyviren, bilmediğin tahası var
yavrım Emmiyin Ümmü taha
sabi-sübyan! bi “ana ğuzusu”,
namerd olasıcalar nası(l) ağızlarına dolarlar
sırf arkası galesi yok deye
taha ne nişanı düğünü, ne yavıklısı
hunu da unutma eyi belle
taha öğünde ondan üş yaş böyük ağası var”
“el adamın şeytanını azdırı(r) da
suyunu ısıtmaz” deller
seni ıvgalarlar dekeni daşa ağdırırlar
annaca ğeçer seyredeller
seyrine bakallar
sen de pelidini yedirmiş
ala gabak gibi bakağalı(r)sın tamam mı?
vay de(y)zem demediydin deme sonura
i(n)san olan i(n)san üş paralık müzevirlerin ilafıynan
yengesinin dirliğini dağıdır mı
kime ne dediği var garibennerin
sen adam ol onnara arka çık, öldün mü?
değilise de(y)zen de davşır tüfek
biri onnara ilaf edeceğinde
duru bi düşünürdü
arkalarında Ğara Musduk var deye
emme nerde sende o yürek
.
Haçça De(y)zemin gocası ya Sülemen Emmi
“bu ğarannık helelebet böyle sürüp getmez;
Allah yaratdığı gulu asla ehmal etmez.
daha dur gün doğmadan neler doğar.” dedi..
lafın birini goyup birine geçiyoz emme
nemenazım, geşmiş gün gıybet olmasın,
oballarını almayan hinci,
Allah günah yazmasın
..
hepiciği ıramatlık oldu ğetdi “Öte Dünne”ye
helbet bu dünne fayni
biz de bu dünneye gazzık çakacak değiliz helbet
benden “yaşı ğüccükler” bile daraşdı ğetdiler
bi(r) biz galağaldık gazzığı söküp gedemedik
imamın gayığına binip tahtalı köye
Ya Rebbim ömrü ahirde;
İman-Guran nasib-et
bek günah işledik
töğbe isdiğfar ne bilmedik
orası da amenna emme;
ömrü haybeye tüketdik! benden bu ğadak
bu ğadak taha yaşamacaz netçede;
bellim-bellim besbelli..
Allah emanetini teslim alsın ga(y)ri