Ah, o söyleyemediklerim var ya!
Ses tükenir, susar heceler
Hep kulağımda çınlar sessizlik
Sır bağlar, sırça bağlar
Boğazım işlevini yitirir;
Sözcükler dilimde düğümlenir
Ah, o söyleyemediklerim var ya!

Bazen bir kibrit çakılır
Bir yangın başlar peşi sıra
Yüreğim magma olur
Hep içten yanar
Nedense!
Pişmanlıklarımı hiç yakmaz
Hep bende kalır

Sen gidince peşinden
“Burdayım” der hasret
Nedense tüm dertlerim var ya
Hep geceleri uyanır hayret
Azgın bir tay gibi
Dikenli bir böğürtlen gibi şirret
Sarılır bırakmaz yakamı
Yırtar bağrımı, bağırtlağımı
Ah, o söyleyemediklerim var ya!

Hani çocukken sorarlardı;
“Sen ne olmak istersin?”
Söyleyemezdim
Söyleyemediklerim hep bende kaldı
Dikenli böğürtlen oluverseydim keşke
Alışırdım, katlanırdım belki bu meşke
Sen gitmeye kalkınca
“Gitme” dahi demeden
Dikenli böğürtlen dalı gibi
Sarılırdım eline, eteğine
Ah, o söyleyemediklerim var ya!


11.04.2022 Konya
Durmuş Ali ÖZBEK