ağır bir buz kütlesi,
sağımdan bir nefes,
solumdan bir titreyiş,
hatta karşıma geçip fincan kapıyor,

ne güzelde yakışmış mor fistan,
ne çok dökülmüş insan,
iki hapşırdık bir harfin gülen yüzüne dokunduk,
öldük yatak döşek, pijama günlerinde çok asıldık,

ben ben değilim,
annem annem değil,
evde diğer dolaşan insanlar,
kıyafetlerinde bir boynu yıkık duvar kağıdı yürüyor,

ben en çok rengini sorguluyorum,
koyu pespaye bir siyah cenk ediyor,
solgun gülüşleri dudaklarından çırpılıyor,
sanki bir namesiz mektup hüznü satıyor,

yarı yarıya indirildi gözler,
ya da sözler,
harf harfe sırt çantası,
bir name yA da pelesenk,

işletme yA da işletmeme,
öldük öldük dirildik,
bir ölümü son penceresinden,
özümseye gülümseye kollarında sallıyor,

bir de gün aymasın artık,
sürünmeye mecalim kalmadı,
aşındı yen soyuldu diz,
anlayana öldük öldük dirildik anlamayana davul zurna saz…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz