2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
958
Okunma
Göğüs kafesimde bir daralma hissediyorum.
Kalp ritimlerim bozuldu.
Nefes alamaz duruma geldim.
Martın telaşlı sabahında
Kurşuni ipeklerimi örüp
Yırtık kıyafetlerimi onardım.
Tıpkı son dersmiş gibi
Dünlerin sahipliğiyle
Etrafın doz dumanıyla
Gözlerim görmez
Kulaklarım da duymaz hale geldi.
Ölümün derinliği kadar
Zor zamana sıkışmış
Ruh gibiyim.
Gözlerimden yaşlar dinmiyor
Günüme
İnsanların çığlık sesleri karışıyor
Yutkunamaz hale geliyorum.
Enkazdan çıkmış hayat maceram
Bundan sonra
Böylesi büyük acıları nasıl atlatacak
Hayat nasıl geçecek hiç bilemiyorum?
Memleket özlemim sona erecek mi?
Yaşamın neler göstereceği meçhulken
Bunca acı
Bunca özlem
Bunca ayrılığı kabullenemiyorum.
Mehmet Öksüz
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz