Bir annenin
Karanlığın içinde yavrusunu besleme çabası
Bir kadim dostun ebedi vedası
İçten içe yürekleri burkuyordu.
Karanlığın çevresinde çağıldayan seslerle
Suların ortasında süzülen yaşlarla
Anlatacak çok şeyim vardı.

İçimden fışkırıyordu acı.
Gözlerimi kapatıp
Kirpiklerimden hüzün serpiştiriyordum etrafa.
Her düşün rengi
Ayrı ayrı ışınlanmayı beklerken
Yapraklar kızgınlıklarla kımıldıyordu.

Neden
Karanlığın arasına sıkışmış gibiyim?
Engebeli hayatın ortasında
Bir kuş misali kafesin içine atılmış
Sözler anlam bütünlüğünü yitirmiş
Tütünsü duvarların sıvası çatlamış
Anıların yok oluşuyla
Delirmiş gibiyim.

Anlatacak çok şeyim var bu gece
Serseri adımlarla yol alasım
Kurşuni şarkılar söyleyesim
Kırılmışlığın içinde
Hüngür hüngür ağlayasım var.

Çok şeyimi yitirdim.
Dengemi kaybettim.
O eski günlerin çeyreği kadar
Güçlü değilim artık.
Sürüldüm
Kırıldım
Nefes alamaz hale geldim.
Her şey çok iyi olacakken
Bir anda
Geçmişin izleri siliniverdi dünyamdan.
Yosun tutmuş bir kabuğa bile
Sahip değilim artık.

Mehmet Öksüz