Sanırsın ki... kıyamet kopuyordu.
Yiğitler Çanakkale’ye uçuyordu
Hiçbiri gözünü kırpmadan girdi oraya,
Şehidimizin kanı dokunuyor,toprak ile yaraya.

Çanakkale’ye gidiyor,her yiğit her an.
Destan yazıyor şehitler ve kan
Toprak’a verildi nice can,
Bayrak ise vatanı süsleyen bir şan

İçtiler onlar şehadetin şerbetini
Kim korumak istemez ki...milletini
Çanakkale geçilmez oldu bu hana
Kökleri çınar oldu bütün cihana

Şehit kanı yüreğe dokunuyor
Kuran gönüller ile her gece okunuyor
Vatan oluk oluk Çanakkale’ye akarken
Gökten bomba sesleri ve mermi yağarken...

Onlar için şehitlik en yüce ölümdür.
Yiğitlere yapılan bu savaş bir zulümdür
Çanakkale de yiğitler bize ışıktır.
Çanakkale’ye değil,vatan!Onun altındakine aşıktır,

Kim geçebilir ki...türkün o kalesini
Kim söndürebilir ki...türkün meş’alesini.
O meşale bize olacaktır yoldaş
Anadolu cihanı gidiyor Çanakkale’ye arkadaş,

Çanakkale vatanın geçilmez!yurdudur,
Bizim için orası toprak yoludur
Bu toprağa yoldaş olan şehit yolcusudur.
Bu vatana sahip çıkan Anadoludur!

Nice can verip nice kan döküldü
Zalimlerin yine boynu büküldü.
Çünkü;karşılarında türkün ordusu,
Bir azim,bir iman ile koşuyor Çanakkale yolcusu...

Bomba topları patlıyordu
O toprağın altında nice şehit yatıyordu.
Bu vatan bir çember içerisinde kilitlendi,
Bayrak ile şehitler, bu vatana sahiplendi

Namımızla toprağa koşuşumuz bile sihirli.
Lanetlenen düşman gidiyor kirli kirli,
Bu tenha yollar artık geçilmez oldu geceleyin
Karanlık toprağa giderken bize imanı şevkat ile söyleyin...