3
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
469
Okunma
Varlığımdan habersiz geziyorken bahçelerde
güllerin rayihası sinmiş üzerine.
Bakışlarından süzülen bir uzaklık seziyorum
derin kuyulardan geldim gidiyorum.
Ağlamak kârım değil diye gülümsüyorum ayrılığın kucağındaki her canlıya.
Bitip tükenmiş duygularım, artık her şarkı, muhayyer kürdi makamında.
Yıllar hasretleri büyütürken, içimdeki insan,
hep masum, hep bir çocuk kaldı, hiç büyümedi.
Bu küçücük omuzlara ağır bir ruh sindi,
öfkeler büyüdü, kırgınlık kaldı geride.
Bir merhaba yok, bir bakış bir nazar,
bir pişmanlık alameti, bir karşı çıkış,
bir isyan, bir af dileme, affetme belki de,
Yok.
Zeynep Zuhal Kılınç
5.0
100% (12)
Cevap Yaz