5
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
1244
Okunma
Öyle hüzün doluyum ki!
Çizdiklerim hep param parça.
Güneşi görmek için ne çok çaba verdim.
Karanlıklar parçaladı düşlerimi.
Zamanın kavgaları masumiyeti öldürdü,
Geçmişin kavgalarında bile masumiyeti varken,
Şimdi kime güvensen,
Doruklardan atıyorlar geleceği.
Beklemek yersiz bir düşünce,
Enkaz altında kaldı insanlık.
Dostum demek sadece bir kelime,
Bir gün konuşuluyor yürek sancıları ,
O da öylesine!
Uzaklarda bir bebek çığlığı,
Gecenin ayazında inletiyor kumaştan evleri,
Düşünmek istiyor annesi onun geleceğini,
Vaat edilenler ne çok!
Peki!
Ya gerçekleşecek mi?
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
