Koşma fidesinden gelen çınarım.
Kolumu kesenler dal etmez beni.
Gazel ırmağından akan pınarım.
Yardan bırakanlar sel etmez beni.

Rücû’ da ederim bazen aslıma.
Kaside okurum ölmüş neslime.
Elbette olamam meçhul besleme.
Kökümü bilenler el etmez beni.

Bayram dergâhında nefsi öldürdüm.
Köpek önündeki yala saldırdım.
Hak aşkını gönle orda doldurdum.
Beşerin sevgisi kul etmez beni.

Emrah diyarına uğrarım bazı.
Aslı’nın peşinde olurum tazı.
Dadaloğlu gibi çalsam da sazı,
Karac’oğlan dedem tel etmez beni.

Tanzimat, ufkuma güneş doğurdu.
Daha önce millet tümden sağırdı.
Hürriyet adını Kemal çağırdı.
Tersini düşünen gel etmez beni.

Gördüm ki hâlâ var, Fikret hayranı.
Yabancı lügâtte bulur devranı.
Marifet sayanlar boşa seyranı,
Canım yakar ama kül etmez beni.

Nafiz’ce şiire döner hep dilim.
Üstadın peşinden ayrılmaz yolum.
Hece’yi dokurum sanki bir kilim.
Cahilin sözleri pul etmez beni.