Gitme, Kal Anne
Ölüm varlığımı tırmalıyorken yine
Gitme bugün, benimle kal anne Islak kaldırımların ezilişi ayaklarımda Düşlerim kadar örselenmiş Hani sevdalar paylaştıkça büyürdü Ahhh anne, onlar eskidenmiş Şimdi yalnızlığın kol gezdiği arka sokakların Yalınayak varoşu oldu sevdalar Bense hep o sevdalara gebe Korkmama izin verme Bugün benimle kal anne… Parmakları dolanır beynimde Gökyüzünde birikmiş ağır kasvetin Miğferini yitirmiş asker misali Kendinden kaçamaz ürkekliğim Söyle! Güneşin gözleriyle baktın mı bana hiç Dokundun mu rüzgar misali tenime Biliyorsun yokluğunda ağlarım bir tek Ve hiç ağlayasım yok nedense Bari bugün gitme, benimle kal anne… Duasını yitirmiş dudaklarıma İki üç kelime bırakmadan Ve yitirmeden senden gelme tebessümü Saçlarımı tara bir kere Gülüşündeki gamzelerden bırak bir kez Sırtımdaki günahlara aldırma Tanrı şahidimdir tövbelerime Yokluğunun tehdidini savurma n’olur Ben hesaplaşırken kendi kendimle Gitme… Bugün benimle kal anne… |
Yüreğiniz sağlık, kaleminiz ömürlü olsun.