____ YÜREĞİMDEKİ AYAK İZLERİ...! ____

özlüyor insan her şeyi..
arada kavgalarını,
kavga ederken bile ....
gözlerime bakıp seviyorum der gibi içime akmanı.
sen traş olurken burnuma traş köpüğünü sürmeni
özledim işte ya ...
düşün/ki ben mutfaktayım ,..
ve avazım çıktığı kadar bağırmaya başlıyorum,,
yanıyorum diye.
sen can havli ile koşuyorsun ,bende hiç bir şey yok
soruyorsun neler oluyor .
bende diyorum/ki yüreğim yanıyor sevdiğim sana yanıyorum..
gözlerindeki korku birden aşk/a dönüyor ,
beni kucakladığın gibi ,
tüm grileşen aşk/lara inat ,
mavi mavi öpüyorsun.
hayat bu işte özlediğim...!
tam ben şiir yazarken ,
arkamdan sessizce gelip gözlerimi kapatıp,
şiirimi berbat edişini.
o dudaklarındaki mavinin tenime akışını .
özledim sevdiğim özledim.
hadi çık gel yeniden ,
şaraba yatırdığımız yüreklerimizi takalım solumuza yine..
kaldığımız yerden başlayalım çocukluğumuza.
sen doktor ol, ben hasta.
yine daya kulağını göğsüme,
sen kalbimi dinle,
ben senin kokunu çekeyim içime.
eve geç kalayım ..
annem kapıda olsun yine elinde terlik
annemin terliğinden kaçmak için yine size sığınsam
çocuk olalım işte .
biliyormusun hep yarımım ardından..
nereme dokunsam ,
kan oturması bir aşkın ayak izleri.
ruhumun sızımları vuruyor beynime..
keşke diyorum keşke ..
giderken solumda bıraktığın ayak izine,
gömebilseydim ruhumu..
belki özlemezdim ölümü bu kadar ,
belki çocukluğumu/da unuturdum ,acılarım gibi.

Emel Abokan
26/02/2014 16:39