Yanık yürekten taşmış bir şiirsin sen.
Küllerinden doğmaktır esrarın.
Ağlayan kalbin inci taneleri gibi
Kaleme hasret kalmış bir kağıda
Dökülen duygularsın sen.
Yitik bir umutsun, yeşermeye umutsuz.
Her mevsimin bir sonbahar ağacı,
Dökülen yaprakların hikâyesisin.
Ansızın gürleyen gökte bekleşirken,
Israrla camları döven yağmursun.
Gecenin yıldızlara kavuştuğu anda,
Kayan yıldızın arkasından koşansın.
Rüya gemisinde yol alırsın sen,
Hırçın dalgaların yön verdiği.
Limana varmaya razı olmayansın.
Kâinatta kaybolmuş bir çocuksun,
Masum, çaresiz ve biraz da korkmuş.
Hasta gibi hazin bir sonu bekleyen,
Yırtık giysiye yama olansın.
Doğmayan güneş kadar gururlu,
Atmayan bir kalp kadar yorgunsun,
Kimilerinin ölü diye tanımladığı.
Bir yanın sancıdan kıvranırken,
Diğer yanın hayata susayansın sen.
Sen ki, görünmez olansın,
Bilinmeze vurgun.