Seni her yerde arıyorum.

Bugünümde arıyorum seni...

Ama bulamıyorum.

Anlıyorum ki;

Senin bende gözün de yok, gönlün de.

Senin öyle büyük bir sevdan da yok.

Güneşin oklarında,

Yağmurun tanelerinde,

Karın beyazında arıyorum seni.

Ama bulamıyorum.

Anlıyorum ki;

Senin öyle seven bir kalbin yok.

Geçmişte arıyorum seni...

Hayallerimde, rüyalarımda arıyorum seni.

Uçan halının üzerinde,

Padişahın cafcaflı saraylarını gözlüyorum.

Oradan, vezirin gizli aşklarına uzanıyorum.

Tumturaklı şeyhülislam fetvalarında arıyorum seni.

Ama bulamıyorum.

Anlıyorum ki;

Senin öyle tarihle de bir bağın yok.

Gelecekte arıyorum seni...

Tanrı ’ya ellerimi açıp yalvarıyorum.

Ne olur, birgün sevdamı karşıma çıkar diye.

Ama olmuyor, çıkmıyorsun, bulamıyorum seni.

Anlıyorum ki;

Tanrı ’yla da bir bağın yok senin.

Biçare sokaklara attım kendimi...

Kâh ağlıyorum,

Kâh gülüyorum.

Bazen geri geri,

Bazen ileriye doğru yürüyorum.

Ahali bana, "bu divane olmuş" diyor.

Çünkü, umarsızca sevdamı arıyorum.

Ama bulamıyorum.

Ne yapsam da ellerim bomboş,

Geri dönüyorum.

Anlıyorum ki;

Aklın seni kendine tutsak etmiş,

Kalbinden gönül kuşun uçmuş.

Cahit Fıkırkoca
22.02.2023, Ankara