Küçük bir çocuk sabahın beşinde
düşüyor yollara ekmek parası için
üç kuruş götürebilmek için evine
küçük kız çocuğu üşüyor köşede

bedeni sokaklarda geçen bir ömür
titreyen eller saranı yok annesi gibi
gezer sokakta üstü başı yırtık pırtık
öksüz bir yavrucak ki yorgun bedeni

nasır tutmuş ayakları hep kirden
bütün gün bekliyor duraklarda tek
başına öksüz yanı gülmüyor yüzü
içi hüzün dökülür solgun çiçek gibi

merak ettim annesi kimdir ki diye
öğrendim ölmüş annesi yıllar önce
işe koymuş babası kendisi sefa içinde
kazandığını veriyor avucunda ne varsa

her sabah durakta rast gelir idim
ayağında yırtık ayakkabısıyla ah
üşür elleri buz içinde bedeni satar
mendil ağlamaklı gözleri sel gibi

"sarhoş gelir babası döver her gece"

içim gidiyor onu öyle gördükçe
her sabahın doğan güneşi vardır
elbette kalkar mendil satmaya
o küçücük haliyle küçük çocuk

kanadı kırılmış bir yanı çaresiz
mendil satıyor hasta sesi ile
yağmur başlar inceden inceden ki
ıslanır elbisesi saçları salık önde

dalıp gider uzaklara yada hayallere
annesini düşler yanında olsun ister
o an küçük bir kız çocuğu annesi
olmayan kalbinde ne acılar gizli dir

sonra yine aynı saatte durakta ki
göremeyince meraklandım o an
içimde bir ürperti neden gelmedi
diye telaş kapladı beni birden ah

öğrendim yorgun düşmüş bedeni
bir köşede öylece uzanır yatarmış
yüzünde hüzün gözlerinde yaş ile
donuk yanaklarında küçük çocuk

dalmış derin uykuya kavuşmuş
annesine küçük bir kız çocuğun
hali gözlerimin önünden hiç ama
hiç gitmiyor ağladım bende o an

"güle güle elveda küçüğüm sana"

Şair: cihan şentürk