Al dudaklarından dökülen cam kırıklıkları ,
Gönlü yağma eden İsa ölüleri .
Zambak , sümbül , gül ,
Yazık bu ruha ki , kokladı seni .

Kırıkları toplasan da koca bir beze ,
Bırakmasınlar rakıya bir kâse meze ,
Ne oldu bizim o güzel muhabbetimize ,
Neyse ne ,

Gönül düştü artık, hasta yatağa
Ağlasam nafile, gülsem nafile.
Çağırdım gelmiyor zalim ortağa
Yaşasam nafile, ölsem nafile.

Yarını ararken, kaybettim dünü
Ne de çok sevmiştim bilsen ki seni
Tükendi ömrümün kalmadı günü
Yaşasam nafile, ölsem nafile.

Ne bir dostum kaldı, ne de arkadaş
Ne yarenim kaldı, ne can, ne yoldaş
Azrail’le her gün verirken savaş
Yaşasam nafile, ölsem nafile.

Değerli der dertler, dayandı öze
Yokuşlu yollarım çıkmıyor düze
Gerek var mı zalim, başka bir söze
Yaşasam nafile, ölsem nafile.

incir ağacı çıkmış
tam da giriş kapısına yakın
duvar dibinde
baykuşlar bile tedirgin

ilk kez
ay ışığında düşledim seni,
ay ne güzel oldu
gece ne güzel oldu

Adam gibi adam olamadım
Bir gidişe bir vedayı edemedim
Bir büyük yara var içimde
Kanar tam orta yerinden

Nefret et benden bir tanem
Beni hiç düşünme
Bir daha hiç hatırlama beni
Beni hiç düşünme dedim

Çok kirlendi bu gülen yüzlü çocuk
İnan ki hiç gülmez oldu
Yüreği yaralı çocuk
Bu gülüşlerim

Sevgili öğretmenim
Heyecanla beklerdik seni her sabah
‘’Günaydın’’ derdin seslerin en güzeliyle
‘’Bugünkü konumuz’’ diye başlardın söze

Ey benim umudumun Gandili
Göz yaşımın mendili
Dağdan, bayırdan aşı(r) madığım
Gözden, gönülden düşü(r) mediğim

Şan şöhret
Mevki makam
Güç kudret
Yatlar katlar

Ellerinden öperim öğretmenim
Binlerce öğrencinden biriyim ben
Anne oldun baba oldun bana
Okudum yazdım çok şey öğrendim

Dudaklarım
Dudaklarını bekler
Bir buluşsalar
Bin yıl öpüşecekler.

bir kelimeye bile nasıl hasret kalındığını bildiğimden
bu hasretliğin sessiz vesvesesinde
nasıl ölünüp dirilindiğini ama ölmenin
hiç kolay olmadığını bildiğimden

nasıl da büyüdü kalbimin yarımlığı
ve hiçbir yarı, tamamlayamadı bu yarımı *

bir segah makamı dolanıyor dilime
ardından yırtılıyor perdesi zamanın...
gayrı ben bu gam ile dildar oldum
yar diye yad ele saldım gönlümü

bülbül cihanda gül arar iken
ben zülfü siyahımı ellere saldım

MEHMET SAİT KAYA