HAYAT AĞACI
Kavgayı ağacın yapraklarına yaz
Son bahar gelsin yapraklar kurusun diye
Öfkeyi bir bulutun üstüne yaz
Yağmur yağsın bulut yok olsun diye
Nefreti karların üzerine yaz
Güneş açsın karlar erisin diye,
Ve dostluk ve sevgiyi
Yeni doğmuş bebeklerin yüreğine yaz
Onlar büyüsün dünyayı sarsın diye

Hayat dokuz katlı bir binadır
Her geçen günde bir taş düşmekte
Hayat umutlarla dolu bir ağaçtır
Her hüzünde bir yaprak düşmekte

Hayat bir tebessümdür çocuk masumiyetinde
Marifettir onun gözüyle görebilmek de
Hayat yılların tecrübesidir yaşadıkça yaşlandıkça
Anlayabilmekte paylaşabilmekte yaşayabilmekte

Hayat ağacım
Daların tanrının evine ulaşır
Ölüme çare nedir ey kozmik ağaç
İki nehir arasında ölümsüzlük



Hayat ağacım
Köklerinde zakkum ağaçlı cehennemler
Bedeninde ahenk yaşama sevinci ince bir keder
Göklere uzanır dalların
Ölüme çare nedir kozmik ağaç
İki nehir arasında ölümsüzlük


Tuba ağaçlarının yaprakları gibiyiz seninle
Ölümsüzlük iksirini aramaya giden yolcu
Ölümden önce kırk gün önce düşer tuba yapakları
Sen buna son hazan dersin
Ölüme çare nedir ey kozmik ağaç
İki nehir arasında ölümsüzlük

Öykümüz çiçekli bir hayat ağacı motifi
Bir merdivenden çıkarsın öylece
Sarmaşık çiçekleri gibi sarılsın hayata
Gökkuşağının renklerini yakalamaya çalışırsın
Yağmurlar diner önsüz bir yar ararsın
Çiçekli baharlar özlersin
Meyve yüklü dallarda gençliği edebi sanırsın
Ölüme çare nedir kozmik ağaç
Sus taşlarına anlatıp yaktım kara kaderimizi



Bir yanımda hayat ağacı
Yarısı mutluluk yarısı acı
Sol yanımda bitmeyen bir sancı
Yarım yamalak günlere düştüm

Gönül kuşu durmadan uçar
Etrafa umut neşe saçar
Bir gün mesudum bir gün naçar
Toz duman yıllara düştüm

Özümde saklı insan sevgisi
Dizi pisi huy sevgisi
Kiminde insanlık Allah vergisi
Bazen de enteresan kullara düştüm

Böyle işte yaşam denen yol
Yokuşlarda yorulur ayak kol
İster akıl ister cahil ol
Hayaller serap çöllere düştüm

Korkarım seni incitmekten
Uzak durma gel de gör
Bak ne haldeyim seni beklemekten
Dallarımda çiçekler açtı sevginden özleminden MEHMET SAİT KAYA