Mutlu baki kalsın geceden
Günaydın günle gelen sevgili ben
Doğdum senden önce seninle
Hoş geldin gönül bahçeme

Nasıl geçti zamansız vakitlerin
uzun çıplak geceden
Coşardım seller gibi seninle uykuda
meltem ateşi kalbime düsen

Çok uzaklardan
Rüzgar ol kanat tak
uçan maviliklerde
bulutlar boyun eğer geçit vermez dağlara
ip ol rüzgar ol uçurtmalara

Koş gel bana
küçük bir serçeyim
Beni al yanına
Soğuk mu? Veren yağmur dolu bulutlarla
olur dudağıma acılar seninle
süzülen her damla

Sadece seni seviyorum.
Ben sana aşkın mektubunu yazdım.
Sen oku mutlu ol diye;
Gel bulut ol, yağda biraz ıslanır,
Al başımı dizlerine yaslandır
Delirmişim sev beni usandır
Ben aklımı gözlerine takmışım

Alasında sabahın kimdi
Ayıran ayıklayan yıkayan
Bir ışıltılı bakraçta eski
Süzen usunun haziranından

Yan yana koyan karanfilleri
Aydınlığımız karanfiller
Anlamla yoğuran bir ocakta
O ipince büyücü elleri

Orda tarihten önce uzakta
Getiren bugüne bunca iri
Her öğle akıllı sonra ikindi
Karanfilleri her gün yeniden

Gökyüzünde yokluğun var etti
Bir kişi gece gündüz yürüyen
Aynasında güneşlerin şimdi…

Yer altı biraz karanlık,
Topraklar ile doluydu köstebekler
Bile mutlu olmanın hayalini kurarmış.
Yer altı günleri bunlar kör bir köstebek yavrusu…

Herkesin başladığı onlar için bir gün;
Uzatılmış bütün iskemlelerden ayakları
Herkesin yolunda onların ayakları
Onlar yüzler binler düşmek zorunda olan

Kapılarının önünü suluyor aylardan pazartesi,
Sarışın kara kumral saçlardan kadınlar
Hiç güzellikleri olmadı bakılsa anlaşılır
Silahtandır onların ağlaması bir gün

Kuşlar mıdır onlar ki ellerimin altında
Her kanatları ayrı haber,
Çay evi kapısından tanıyorum girer girmez
Kalabalık oluyorlar daha ilk bakışta

Şu bizim beğenmediğimiz korku
Savaş için onların açılan bir gül aralarındaki
Mutluluklar,
Ya bir titizce dile benden ne delirseniz…
Yazar: MEHMET SAİT KAYA