Seni özledim sana sarılmayı özledim
Kokunu çekmeyi seni öpmeyi özledim
Göz göze bakışlar anlam ifade eder
Yüreğinin sıcaklığıyla sevmeni özledim

Yıllar var ki aramıza seneler girdi
Ama bu sevdan yüreğimde bitmedi
Daha büyüdü bu sevdan özleminle
Özlemek en acı veren ölüm misali

Gel ne olur ölümden beter ayrılık
Gel ne olur hasret cana yetti artık
Hayalim vardı kurduğum içinde senli
Şimdi en güzel yılları sözde katlettik

Meçhul den gelen bir aşığım
Savrulur yüreğim savrulur zamana
Sızlıyor ah kederden yüreğim
Yüreğim sızlıyor sızlıyor özlem den

Meçhul den gelen bir aşığım
Savrulur gözyaşım savrulur rüzgâra
Dar alınca ah içimde ruhum
Ruhum daralıyor daralıyor nefesim den

Sevdalar ak mintan’a benziyor
Yarına güz açan çiçek bahar
Yedi iklim bir mevsim sevdam
İçimde kış uyur da yaz uyanır

Bu sevdan bende ölümsüz aşk
Sevdan yürekte açıyor çiçek
Koparmadan sevmek istiyorum
Dokunmadan incitmeden büyütmek

Oysa
Ayrılık yeni bir şey değil ki
Savaş vermek kendine geceyi
İnan özlem den kimse ölmüyor

Yeni doğan güne döndüm
Doğan şu güneşi gördüm
Yalnızlık ve aydınlık önüm
Sen olunca yaşamaktır özüm

Ve yorgun akşamların yaşında
Yasını tutarak ömrüm boyunca
Gelmeyeceğini bilsem bilerek
Bekliyorum aynı yerde umutla

Biliyorum umut etmek boşa çıkabilir
Umut etmekten başka elden gelmez
Umutsuz yaşar mı? Yaşanır mı? Ki hiç
Gün sonra bilinmez yarına zaman ne getirir

Meçhul den gelen bir aşığım
Savrulur gözyaşım savrulur zamana
Dar alınca ah içimde ruhum
Ruhum daralıyor daralıyor özlem den

Meçhul den gelen bir aşığım
Savrulur gözyaşım savrulur rüzgâra
Dar alınca ah içimde ruhum
Ruhum daralıyor daralıyor nefesim den