Fâni Dünya

On koca şehir, kaldı enkaz altında
Ne zengini ayırdı, ne fakir fukarayı
Ne değer var nakitte, ne de külçe altında
Can havli unutturdu, dünyalık her metâyı

Kimisi küs ayrıldı kardeş, bacı, eşinden
Kimisi ev almıştı artırıp da dişinden
Çok hayır yapacaktı, vazgeçmezdi düşünden
Ama bir doldursaydı önce çelik kasayı

Hele bir sabah olsun eşine sarılırdı
Özür de dilerdi belki, uzatmaz barışırdı
Bilseydi son gecesi, hayırda yarışırdı
Fukaraya bindirmez, almazdı son kirayı.

Uzun degil hiç bir ömür kırmak için birini
Yarın değil bu günden bil artık değerini
Bugün altınsın amma yarın ki değerini
Korumak istiyorsan, yap her gönle sarayı.

Milletçe tek vücuduz, biriz, hep bir kalalım
Her düşenin elinden tutup ta kaldıralım
Çalma çırpma olmasın, artık ibret alalım
Hep beraber tutalım, saralım bu yarayı
Yusuf Vural