DEPREM-2

İki bin yirmi üç, altı şubatta,
Bir afet ki sorma yaşantı gitti.
Gece yarısında saat dört gibi,
Sanki yer yerinden boşandı gitti.

Yedi onda yedi yerdeki hızı,
Yer yarıldı çöktü kalplerde sızı,
Bir seher vaktinde oğlanı kızı,
Enkazlar altına döşendi gitti.

Merkez üssü Maraş, köy ve kasaba,
Felaket çok büyük, gelmez hesaba,
Kimi ana vermiş, kimisi baba,
Kimisi onların peşinde gitti.

Depremle birlikte geldi artçılar.
Malatya kan ağlar, dinmez acılar,
Diyarbakır Urfa. nice bacılar,
Rüyada uykuda düşünde gitti.

Adıyaman, Antep, Hatay Perişan,
Binalar yerle bir, kalmamış nişan,
Gömüldü toprağa, elli bin insan,
Kurtulan zedeler taşındı gitti.

Duyuldu haberin arşı âlemden,
İnleyen çok sesler gelir derinden,
Herkes yardım etti canı gönülden,
Dünya yardım için kuşandı gitti.

Mimar mühendisi çizerken plan,
Müteahhit milleti ederken talan,
Felaket sonucu belirdi yalan,
Mağdurlar zalime dişendi gitti.

Ahlak çöküntüde çoğaldı hırsız,
Şu necip milleti ettiler arsız,
Kimisi anasız, kimisi yar ’sız,
Feryatlar dağlarda aşındı gitti.

Salim haberini duydu üzüldü,
Ecel Hakk’tan başa gelen yazıldı,
Ölenlere mezar toptan kazıldı,
Dozerler toprağı eşindi gitti.

Salim DEMİR