Her şey bir heveslik bir nefeslik değil mi şu fanide
O halde ne diye kendini yıpratıp durursun ey can !
Gözyaşların yerini tatlı tebessüm bir gün muhakak alacaktır
O günü bekle,sabırla...
Yılma,kaybetme umudunu...
Bir gün sere serpe kefenlenip toprağa konulacağın günü hatırla
Henüz ruhunla ölmemiş olsan bile...
Her yaptığın pisliğin hesabını vereceğin mahşeri hatırla
Henüz yaşamamış olsan bile...
Bir seher vakti el açıp,gözyaşlarıyla ettiğin duaları hatırla
Defalarca ağlamış olsan bile...
Ne diye kendini idam edirsin yüreğinin dar ağacında ?
Kaç gün kaç gece ağladın bilemem,ama...
Akıttığın her yaş ve acı,sevinç olacak evvel ahir yurdunda
Hüznün kıskacında yoğrulmaya değer mi şu dünya ?
Yalnızlığın karşısında konuşmaya değer mi ki şu dünya ?
Sevginin karşısında susmaya,
Susup susup durmaya,
Durdukça ağlamaya...
Değer mi ki şu dünya?
Mutlu olmak istiyorsan eğer,
Gece gibi siyah sözlerini de yak
Gece gibi siyah nefsini de ...