ACEP NEDEN VARIZ BİZ ? (2)

Nedir acep bu dünya ,
Yaşamaktan ne amaç?
Kimi hınzır gibi yer,
Kimi yaşar,ölür,aç !

Zavallı insan için,
Bu hayattan zevk almak,
İstediği tek şey bu:
Mutlu olmak,hür olmak !

Gerçek mutluluk yoktur,
Şu yalancı dünyada;
Çünkü bir gün bitecek,
Kalamazsın rüyada !

Uyanırsın rüyadan,
İstemesen de bir gün;
Sana ibrettir ancak,
Gelen ölümü düşün.

Hür yaşamak değildir,
İnsanın tek davası;
Hür olmak bilmektir ki:
Dava‘’Allah rızası’’.

Her şeyin bir sonu var,
Şu koskoca alemde;
Baki olan tek şey Hakk;
Gerisi hep beyhude.

Bu dünyanın sonunda,
Maddi her şey ölecek;
Mana aleminde tek,
Nurlu yüzler gülecek.

Madem ki döneceğiz,
En sonunda Allah’a;
Kulun tek silahı var,
Rabb’e edilen dua.

Varlıkta yok olmalı,
Anlamadın mı hala?
İdrak et kavuşmadan,
Son rahmet-i Rahman’a.

Kimi der hayat rüya,
Ölüm çıkmak rüyadan;
Kimi der uyanmaktır,
Ayrılık bu dünyadan.

Uyur gezer insanlar,
Buna nasıl inanır;
Hak tecelli edince,
Uykusundan uyanır.

Çok da yaşasan az da,
Asıl yurda göçersin;
Ne ana,ne baba,yar,
Bu dünyadan geçersin.

Hak olanı burda bil,
Ahirete bırakma;
Ne seni ne soyunu,
Azap içinde yakma.

Ne kazandın dünyada,
Tek onunla gidersin;
O ebedi alemde,
Hak derdine düşersin.

Zulümlerin en hası ,
Eşitlikteymiş meğer;
Fırsatları eşitle,
Hakkı istersen eğer !

Bilim,bilim dediler,
Gerisi hurafeymiş;
Oysa gerçek hurafe,
Rabbini bilmemekmiş.

Bilmiyorlar,bilginin,
Gerçek sahibi kimdir;
Seni yoktan var eden,
Ölüyü diriltendir.

Topraktan gelmişiz biz,
Döneceğiz toprağa,
Her şey yalanmış meğer,
Şu üç günlük dünyada.

Tek hakikat var,o da,
Dönen ruhtur Allah’a;
İnancını yaşa ki ,
İmanla öl son anda !

Bu dünyaya yatırım,
Suya yazı yazmakmış;
Dünyanın cilasına,
Rengine aldanmakmış.

En büyük felaketin,
Bu dünyaya dalmakmış;
Marifet ne o,ne bu,
Marifet kanmamakmış.

Bu dünyanın sonunda,
Ne yazı var ne de su;
Meğer şeytanla nefsim,
Bana kurmuşlar pusu.

Bir zamanlar bu gerçek,
Söylenmiş olsa bana;
‘‘Hadi canım sen de ! ’’der,
İnanmazdım bunlara !

Şimdi bildim yaş kuru,
Ne görürsek dünyada;
Topraktandır,topraktan,
Toprak hepsine ana !

Bir ömür boyu yaşar,
Toprak yatak insana;
Sonunda ölür insan,
Can Allah’a,ten ona.

Kim dedi,ne dediyle,
Ömrün geçiyor boşa;
‘’Sen asıl kendine bak!’’,
Ölüm gelecek başa?

Ya tut dilini fani,
Kurtar bari kendini;
Ya ver elin bir kula,
Dindir kulun derdini !

Boşluğa yazdın durdun,
Bunu hangi göz görür?
Kainata baksana,
Her doğan bir gün ölür !

Rabbe kavuşmak diler,
Sırra eren her bir can;
Kimi güne gün ekler,
İstemez dursun zaman.

Balığa sorsan su ne,
Var mı bundan haberin?
Zavallı dermiş:‘‘Bilmem! ;
Bilen varsa söylesin ! ’’

Mucizeyi görmeyen,
Gözleri perdeli öz !
Uzaklarda arama,
Mucizedir,bir çift göz !

Aklı gözüne inen,
Hakikatten yoksuna;
Derim ki:’’O gözlerle,
Şu aklına baksana ! ’’

‘‘Kitap yüklü mal olma ! ’’
Diyor hep sana Rabbin;
Eğer Hakk’ı bilmezsen,
Sinene yüktür kalbin.

Tüm zıtlıklar birlikte,
Şu küçücük dünyada;
Yarış,bir ömür boyu,
İyilikte,hayada.

Nice geçmiş kavimler,
Amansızca savaştı;
Din geldi yeryüzüne,
Düşmanlıklar uzlaştı !

Demiyor mu Rabbimiz ,
Takvadadır üstünlük;
Milliyetler ayrı da ,
Yönler Allah’a dönük.

Anladıysan sonunda,
Ki sen zayıf,bir hiçsin;
Öyleyse geç dünyadan,
Ruhun tüm hazzı içsin !

Ya bir yol bul kardeşim,
Ya bir yolu da sen aç;
Ya yürü doğru yoldan,
Ya da durma,yoldan kaç !

Bu dünyada örnek ol,
Önder ol,ya da bir er;
Sana en güzel örnek,
Hem rehberdir peygamber !

Allah ve Resulü var,
Başka bir yol arama;
Budur her derde ilaç,
Merhem senin yarana !

Naci ALTIN
Türkçe Öğretmeni
İstanbul, 2009