AYDIN MÜSVEDDESİ
Hayat bizim harfleri bilmiyor,
Bizim bildiğimiz sözcükleri söylemiyor,
Öyküleri bizi yaşanmıyor,
Hikâyeleri farklı,
Romanları uzun,
Geçmişi geri getirmiyor,
Geleceği göstermiyor,
Kurgusu yok,
Romantik değil,
Mendil uzatmıyor,
Gözyaşlarını silmek için,
Bir Adam ve bir kadından oluşmuyor,
Aşklar.
Ne her zaman Ferhat,
Nede her zaman şirin,
Hatta ne adam her zaman adam,
Nede kadındır,
Bu yaşamda.
İnsan mı oda şüpheli,
Açlıkla talim ettirilen bu dünya da,
Nazım’ın şiirlerini istismar kurtarmaz aydını,
Mustafa Kemal’in ardından methiyeler düzmek çare değil,
Çare sende sen de ne var.
Ya bir adım öne çık çare ile,
Ya da sus,
Sömürme değerlerimizi…
Aslında hayat akmaz bizim mecralardan,
Biz isterdik düz karadan akmasın,
Aksın gökyüzüne doğru.
Aksın yıldızlara güneşe, evrene,
Yükselsin değerler bilime,
İnsan insanlıkla teçhiz olsun,
Milyonlarca yıl önce başlayan ve devam edecek.
Bilinmeyen ama bilinir kılınacak,
Aydınlığa.
Yeter artık haddini bil sömürme,
Aydın Müsveddesi halinle.