-Korku-
Ölüm korkusu gelir alır beni düşünce
Ne yaparım bilmem ki dar çukura düşünce?

-Değersiz-
Ah şu insanlar neden değer verir altına?
Girmeyi engeller mi kara toprak altına?

-Irak’lı Küçük Kız-
Ölüm makinaları Irak’a girmiş, kızdım
Ne desem sözüm geçmez ben küçücük bir kızdım.

-Bir Ömür Gaflet-
Ölümsüzlüğü veren eller size değdi mi?
Kendi bildiğinizce yaşadınız, değdi mi?

-Ölmüş Dediler-
Dün sabah konuşmuştuk daha dün sağdı, vardı
O da ölmüş dediler ağıtlar arşa vardı.

-Dostluk Bitti-
Ver git son nefesini üstünden ne varsa at
Dostlar seni sevmiyor hazırlanmış tahta at.

-Yaşam Savaşı-
Bu yaşam savaşında ölür kalmaz hiç bir er
Zâlimler kahramanlar göçtüler birer birer.

-Hakkım Helal Olsun-
Her sabah akşam selam ayıma güneşime
"Helal olsun" son kelam öldüğüm gün eşime.

-Vefat-
Acı acı seslendi camilerden okundu
Uğraşlar çırpınışlar yaydan çıkan okundu.

-Ölüm Nikâhı-
Herkes ağlar peşinden olacaktı bir gelin
Kaçırdı ölüm onu öğlen nikâha gelin.

-Şehit’ten Anneye-
Değdi tenime kurşun bir duygu ki o an ne?
"Geldin" dedi birisi, Gül Nebi’ymiş o anne.

-Yetim-
Yoksulluk vurdu kırdı çocuklar perişan, aç
Babasını bul anlat kaldır mezarını aç.

-Trafik Kazası-
Elim kolum bağlandı etraf dağlıktı taştı
Elim bir kaza ile ölenler dolup taştı.

-Ölüme Övgü-
Durmasın hiç gözlerim nehirler gibi aksın
Sen ey ölüm denen şey, simsiyah değil aksın.

-Savaşın Çocuğu-
Çocuktu cıvıl cıvıl yaşı da daha yedi
Bombayla kan kusturan zâlimler onu yedi.

-Güzellerde Ölür-
Nice güzeller vardı koştu üstünde dün ya
Şimdi onlardan ses yok, ne nankörsün ey dünya!



2011, Kadıköy