BU GECE

Sensiz saatlerde herkes uyurken
Hasretinle yalnız kaldım bu gece
Dertler katmer katmer olup büyürken
Hicran ateşine daldım bu gece

Mehtaba yıldızlar küsmüş gibiydi
Selamı sabahı kesmiş gibiydi
Sessiz fırtınalar esmiş gibiydi
Çisil çisil yağan seldim bu gece

Kurtlar kuşlar sanki bir bir yattılar
Mutlu anlar benden çekip gittiler
Yaşlar gözlerime hücum ettiler
Gözyaşımla arşı deldim bu gece

Hüzün yağmurları düşerken cama
Efkarın usulca doldu odama
Sürüklendi kalbim tükenmez gama
Tarifi imkansız hâldim bu gece

Odanın tozunu almadım daha
Parmak izlerini silmedim daha
Yalvarıp yakardım yüce Allah’a
Aşkın dergahına yol’dum bu gece

Özledim yazarken, titredi elim
Yetmedi mürekkep tükendi kalem
Belki sabaha dek inan ki gülüm
Kaç mektubu yazıp sildim bu gece

Ateşten bir okun üstüne düştüm
Aşkın girdabında yanıp tutuştum
Firkat ateşiyle kavruldum piştim
Kaç kere dirilip öldüm bu gece.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ