kusurluyum diyorsun ya sen
ne denli hasarlı olduğumun farkında değil miyim ki ben
koca bir yaşamı
bu denli basite indirgiyorsun

...

kasıt hükmünde budanmıştı dallarım
o güz hüzünlerinde
içimdeki kor alevin cehenneminde
mutsuzluğun zoraki devrimi
bir çağ açmıştı yüreğimde
o kahreden silindir geçerken üzerimden
hey hatlarla geçti yıllarım
tornistanı yok ki yaşamın özür yerini bulsun
yerli yerince

...

suçlu bir masum çocuk gibi
rol kesiğiydi işlerin
yıkıntılarımın arasından geçiyorum her sabah
kaygılarımla şüpheli ölüyor duygularım
hiç susmak bilmeyen acılar gibiydi yaptıkların
bu yüreğim
isyan yangınlarında bir ömür kan kusmakta
tüm hayallerim kaldı uçurumun dibinde
uzaklaşıyorum alelacele koyaklarından
iki arada kalmamak için

...

sızlanmalar kavruluyor düşlerimin karabasanlarında
bir kadar riyakar kusur
anca bir ibliste olsa da
bir ömrü çürüttü o yalancı varlığın
kötülüğün resmini simgeliyor kusurun
kurak geçmiş olan o yaşantı boyu
her çatlağı devasa bir hüsran
ve
bak şimdiki ortam
savaş esiri gibi söz hakkından mahrum
dar ağacının bu mahkumu

...

senin tualin mi bozuk
yoksa boyaların mı soluk
yaşamadan kıvranmaların resmi ne kadarda fulü gördüm mü…




AZAP...(Kadri Atmaca) 26.01.2023