BENİ ÖLDÜREMEZSİN

Beni öldüremezsin ey yar !
Çünkü ölüler ölmez.
Ben aylar öncesinden ölmüşüm,
Ruhum çürümüş köhne bir sevdanın toprağında,
Bedenim halâ direnmekte,
Vurduğun kahpe neşterin darbelerine.

Beni öldüremezsin,çünkü aşıklar ölmez.
Hani derler ya “Ölümden öteye köy mü var” diye,
Yok sanırdık,varmış biliyor musun.?
Adını ayrılık koymuşlar,
Ve ölüm tadı gezer sokaklarında,
Yıkık duvar diplerinde terk edilmiş yürekler ağlamakta.

Beni öldüremezsin,çünkü canım yok bende.
Her şeyimin arasında sana vermiştim.
Yamalı bohçaya dönen hayatım kalmış bana,
Birde giderken bıraktığın bir kucak yalnızlık.
Geceye çalan,akşam grisinde bütün Dünya,
Kör bir bıçakla kesiliyor umudum.
Ben,sensizliği avuçlarından içiyorum yudum yudum.

Beni öldüremezsin Ey yar !
Çek hançerini sinemden,
Günah çocuğuydu veda ettiğin o an.
Ve, zaman,bütün anları piç doğuruyordu artık.
Sevda sandığım sevdasızlıkmış başımda dönen,
Gitme vakti gelirse çeker giderim,
Karar senin,
Yol benim.

Beni öldüremezsin ,ölmeyeceğim gidişine,
Gitmek gidenin tercihi,
Hasret kalanın kaderiymiş sabahsız gecelerde.
Yükleyip omuzlarıma bütün günahlarımı,
Saçlarının teline tutunarak,
Gözlerine gömeceğim umutlarımı.
Seninle gideceğim.

Beni öldüremezsin Ey yar !
Bari bütün hırçınlığınla vur yüzüme ölümü.
Sararmış sarmaşık dalları gibi yüreğine sarılan yüreğimi,
Kopart at kökünden,
Bir kelebek bozmasın bütün ihtişamını,
Aramızda sır olan zamanların.
Biri sende kalsın,
Birisi bende.