KISKANIRIM
Annenden başladım seni kıskanmaya,
İlk o sarmıştı seni,
İlk o duymuştu ağlamanı ve
İlk o susturmuştu.
Belki çocukluğundan kalmıştı kıskançlıklarım,
Beşiğine yatırdığın bez bebek,
avucunda oynadığın ipek kanatlı kelebek,
ayağındaki kırmızı pabuçların olmalıydım.
Ben dokunmalıydım sana
Sadece ben.

Yalayıp geçmemeliydi rüzgâr ipeksi saçlarını,
Sokaklar olmamalıydı ayağının altında,
üzerine oturduğun taş,
acıktığında yediğin aş olmalıydım.
Belki bahar gözlerindeki yaş olup,
Kendi mezar taşıma düşmeliydim.
Ayağını saran çorap,
Çiğneyip geçtiğin turap olmalıydım.
Yalnız ben dokunmalıydım sana.
Kitabın ben olmalıydım,beni okumalıydın.
Su içtiğin bardak yerine dudaklarım değmeliydi dudaklarına.
Ya yanıp savrulsaydım gökyüzüne,
Beni solusaydın.

Baktığında gördüğün her şey ben olsaydım,
Başka hiçbir şey görmeseydin
Kokladığın çiçek,
Kabul ettiğin gerçek olsaydım.
Tek beni bekleseydin yalnız akşamlarında,
Yalnız ben çalsaydım kapını,
Kavga edeceksen benimle etseydin,
Küseceksen bana küsseydin…
Sana “Eşim” diyebilmeliydim,
Sen tek bana “Erim” deseydin.

Olduğun şehri kıskanıyorum,
Havasını kıskanıyorum denizin.
Dalgalarını kıskanıyorum bakışların değiyor diye.
Giydiğin giysileri,
Tuttuğun her şeyi.
Ve hatta yazdığın klavyeyi kıskanıyorum
Parmakların dolaşır diye.
Parmakların tenimde dolaşmalıydı,
Beni yaşamalıydın,
Hayat,ben olmalıydım yaşayacağın.
İçtiğin su olsaydım,
Gözlerinin uykusu.
Ve uykudaki düşün,
Gözlerindeki hayalin,
Ayağın,elin olsaydım,
Tenine ben dokunsaydım,
sadece ben