5
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
826
Okunma

Ay uyanınca güneşin koynunda
Bütün savaşlarını
Kaybetmiş bir şehrin
Nefes/sizliğiydi bu karanlık
Oysa
Daha dün
Biraz mavi sür gözlerine
Yarın umut diyordu
Gökyüzünün müdavimleri kuşlar
İnandırıp
Umudun olduğuna
Ki;
Bugünde büyüdü
Yokluğunun sonesi göğsümde
Kızdım yokluğuna
Asıp
Aklın sükût duvarına
İçinde sen olan cümleleri
Kandırıp
Yasakladım kendime seni sevmeyi
Sonra
İki nefes arasında
Sancılandı yalanım
Dudaklarım
İsminin heceleriyle alevlendi
Tutundum
Tutkunun bağladığı düğümden
Yeniden aşka...
Taylan...
5.0
100% (8)