Yaş dayandı altmışa, fren tutmuyor dizler .
Çocukluğum mazide, silinir oldu izler.
Hatıralar yaşıyor, zayıflamış zihnimde.
Aradığım geçmişten, duyulmaz oldu sesler.

Maziyi inletiyor, o sessiz çığlıklarım.
Dönüşü olmayan yolda, kaldı gençlik yıllarım.
İlerliyor hastalık, sinsi sinsi bünyemde.
Başımı kaşımaya, kalkmaz oldu kollarım.

Anam babam göçtüler, birer birer dünyadan.
Uyanacağım bende, hayat denen rüyadan.
Taşıması zorlaştı, bedenimi kaslarım.
Bir gün sessizce bende, giderim bu diyardan.

Gidişimle ardımdan, göz yaşı akmayacak.
Buda benim babamdı, diye yas tutmayacak.
Anam babam bekliyor, bekleme dercesine.
Zalim yalan dünyada, kimseler kalmayacak.

Oturupta kendimle, ederim her gün sohbet.
Sılada yaşasamda, bir tarafım hep gurbet.
El sallıyor karşıdan, sanki bana ecelim.
Kim kalmışki dünyada, bende göçerim elbet.