Geçen zaman değildi duruyor aynı yerde
Gelip geçen insandı kendisiyle savaşan
Tükenmez bahaneyi eder önüne perde
Küçük tepeler vardı başı dağları aşan.

Zamanın omuzuna yığılmıştı insanlık
İnsan ki bu alemde zamana muhtaç varlık
Kırılır hayal gibi hatıralar bir anlık
Kim bilir kimler vardı an’ın peşinde koşan.

Zaman gebe zamana hep kötülük doğurmaz
Güzelliğe yol verir çirkinliği çağırmaz
Sukuta çıkar yolu yerli yersiz bağırmaz
Şaşkın dolaşır insan olmaz bir tek konuşan.

Zaman ardına baksa insanlık kaybolacak
Ağaçlar devrilecek yaprakları solacak
Hayaller boşa çıkıp umutsuzluk dolacak
Yığılıp kalacaktır sel gibi akıp coşan.

Zaman sonsuz bir menzil varmaya nefes yetmez
Ne kadar feryat etse insanın sesi gitmez
Hükmü geçse evrene yine arzusu bitmez
Engelsiz bir sel sanki bendini yıkıp aşan.
Selma Çanakçıoğlu 30 Aralık 2022